Τετάρτη 20 Απριλίου 2011

ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΠΟΥ ΑΠΑΓΟΡΕΥΣΕ Η ΧΟΥΝΤΑ



Για την δικτατορία της 21 Απριλίου 1967 έχω γράψει τα προσωπικά μου βιώματα στο παρελθόν, στην ανάρτηση μου: ΑΠΡΙΛΙΟΣ 1967 -ΜΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΜΑΡΤΥΡΙΑ
Επίσης έχω γράψει και δυο αναρτήσεις έμμεσα σχετιζόμενες με αυτήν .
Η μεν πρώτη σαν απάντηση στο ερώτημα εάν : ΕΙΧΕ ΛΑΪΚΗ ΒΑΣΗ Η ΧΟΥΝΤΑ; ενώ ή δεύτερη έχοντας ως θέμα :ΟΙ ΕΚΛΟΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΜΕΧΡΙ ΤΗΝ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ ΤΩΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΩΝ περιγράφει στην ουσία την όλη πολιτική κατάσταση που είχε διαμορφωθεί πριν από αυτήν.
Βρήκα στο αρχείο μου και σας παρουσιάζω σήμερα, με την ευκαιρία της αυριανής 44ης θλιβερής επετείου της 21ης Απριλίου, τον κατάλογο των βιβλίων που απαγόρευσε την κυκλοφορία τους η χούντα με την "διακριτική " διατύπωση , "απεσύρθησαν της κυκλοφορίας"!
Διαβάζοντας τον κατάλογο βλέπει κανείς ότι ο ηλίθιος αντικομουνισμός των λογοκριτών της χούντας, γιατί βέβαια την πλειονότητα από αυτά τα βιβλία δεν τα ήξεραν οι χουντικοί αξιωματικοί, έφτασε να απαγορεύσει μέχρι το Ελληνοβουλγαρικό λεξικό και την μέθοδο της ρωσικής γλώσσης!
Κλικάροντας επάνω στις φωτογραφίες αυτές γίνονται ευανάγνωστες.





Σας εύχομαι να περάσετε καλά τις γιορτινές αυτές μέρες και θα τα ξαναπούμε μετά την Κυριακή Θωμά.
Το ζεύγος Αθεόφοβου την Μεγάλη Παρασκευή θα σταυροφιλήσει την αγαπητή του κόρη και θα αναχωρήσει για ένα ταξίδι σε άλλη ορθόδοξη χώρα, όπου και θα έχει την ευκαιρία να διαπιστώσει ιδίοις όμασι αν σκοτώνονται, καίγονται ή τραυματίζονται με βεγγαλικά και εκεί όπως εθιμικώς γίνεται κάθε χρόνο εδώ, κατά την Ανάσταση.
Βέβαια αρνάκι στην σούβλα δεν προβλέπω να τρώμε, οπότε θα αποφύγουμε τις συνέπειες που περιγράφονται με ενάργεια στο κείμενο που έχω δημοσιεύσει από
ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΝΟΣ ΘΕΟΣΕΒΟΥΜΕΝΟΥ ΑΜΝΟΥ

Σάββατο 16 Απριλίου 2011

Η ΚΑΤΑΛΗΞΗ ΤΟΥ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΥ ΟΤΑΝ Η ΒΙΑ ΑΝΤΙΚΑΘΙΣΤΑ ΤΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΑ



ΤΟΤΕ -ΑΝΤΙΦΡΟΝΟΥΝΤΕΣ

Σεπτέμβρης 1961 Νάουσα. Συναυλία Μίκη Θεοδωράκη.
..Πήγε να ξαναρχίσει η συναυλία, όταν δεκάδες τραμπούκοι σκορπισμένοι μέσα στην αίθουσα άρχισαν να ουρλιάζουν :" Κομμουνιστή! Έξω από δω, προδότη!" Άρχισαν να πετάνε πέτρες.....

Μίκης Θεοδωράκης Το χρονικό μιας επανάστασης 1960-1967 Εξάντας 2001 σελ 78

17-10-1961..τα επεισόδια...εδημιουργήθησαν ....και αφ΄ετέρου από την αυθόρμητον αντίδρασιν αντιφρονούντων πολιτών οίτινες ερεθισθέντες επετέθησαν κατά των συγκεντρωθέντων εις το κέντρον του ΠΑΜΕ*.
26-10-1961 Γιαννιτσά -.....οι υποψήφιοι του ΠΑΜΕ κ.κ. Πυρομάγλου, Εφραιμίδης και Αναστασόπουλος , ενώ ωμίλουν εις την πλατείαν εξετράπησαν εις ύβρεις κατά των εθνικοφρόνων, οι οποίοι τους επετέθησαν με λαχανικά και αυγά και ότι άλλο εύρισκον πρόχειρον, κινηθέντες απειλητικώς κατά των ομιλητών. Τέλος εν σχέσει με σχετικάς καταγγελίας εγνώσθη ότι δεν εγένετο δολοφονική απόπειρα και τρομοκρατικαί εκδηλώσεις εις βάρος των υποψηφίων του ΠΑΜΕ εις Γουμενίτσαν και Φυλλυρίαν,αλλά ότι απεδοκιμάσθησαν υπό αντιφρονούντων.

ΤΩΡΑ - ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ ΠΟΛΙΤΕΣ

26-1-2011 Κώστας Σημίτης : δέχθηκε επίθεση από νεαρούς αφισοκολλητές και αγανακτισμένους πολίτες
1-5-2010 Επίθεση από αγνώστους στην οδό Κοραή δέχτηκε ο πρώην πρόεδρος της Βουλής και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ, Απόστολος Κακλαμάνης, μετά την ολοκλήρωση της πορείας στο κέντρο.
20-3-2011 Στόχος της επίθεσης δεν ήταν μόνον ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, ο οποίος προπηλακίστηκε δεχόμενος επίθεση με γιαούρτι, με πλαστικό μπουκάλι και πλαστική καρέκλα, αλλά και η σύζυγός του.


ΤΟΤΕ
Στις 27 Μαΐου του 1963, το βράδυ της δολοφονίας του Γρηγόρη Λαμπράκη , ο Γιώργος Τσαρουχάς δέχτηκε και αυτός επίθεση, ενώ κατευθυνόταν στην αίθουσα που θα μιλούσε ο Λαμπράκης, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στο κεφάλι και να μεταφερθεί αιμόφυρτος στο νοσοκομείο όπου νοσηλεύτηκε 29 ημέρες.


ΤΩΡΑ


Ο βουλευτής της ΝΔ επιχείρησε να διασχίσει πεζός την οδό Πανεπιστημίου στο ύψος της οδού Βουκουρεστίου, όταν δέχθηκε επίθεση από αγνώστους, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί στην μύτη και το φρύδι. «Κλέφτες, κλέφτες! Ντροπή σας!» φώναζαν οι διαδηλωτές κατά του πρώην υπουργού, χτυπώντας τον με πέτρες και ξύλα.
Τη στιγμή της άφιξης τους, ομάδα 15 ατόμων, οι οποίοι σύμφωνα με το δήμαρχο της περιοχής, κ. Σαράντη, ανήκουν στο χώρο του ΣΥΡΙΖΑ, επιτέθηκαν κατά του υπουργού Υγείας και των συνεργατών του, πετώντας αυγά, μπογιές και γιαούρτια. Η κατάσταση ξέφυγε από τον έλεγχο, με αποτέλεσμα οι διαμαρτυρόμενοι να συμπλακούν με την ασφάλεια του κ. Λοβέρδου και να υπάρξουν τελικά δύο τραυματίες. Ο ένας είναι ο Δ. Κωνσταντόπουλος, μέλος του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ και ο δεύτερος ο Πολύδωρας Τσελέκας, πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου των Αγίων Αναργύρων, οι οποίοι διακομίστηκαν στο νοσοκομείο έπειτα από χειροδικία εναντίον τους.

ΤΟΤΕ

Στις 22 Μαΐου 1963 ο Γρηγόρης Λαμπράκης παρέστη και μίλησε για την ειρήνη στη Θεσσαλονίκη. Μετά το τέλος της εκδήλωσης δέχθηκε δολοφονική επίθεση σε κεντρικό δρόμο της πόλης από τρίκυκλο, στο οποίο επέβαιναν οι ακροδεξιοί Σπύρος Γκοτζαμάνης και Εμμανουήλ Εμμανουηλίδης. Τραυματίστηκε σοβαρά και πέθανε στις 27 Μαΐου 1963, σε ηλικία 51 ετών.


ΤΩΡΑ



* Το ΠΑΜΕ (Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδος) ήταν ο συνασπισμός της ΕΔΑ με το Εθνικό Αγροτικό Κόμμα (ΕΑΚ) στις εκλογές της βίας και νοθείας του 1961 και η δημιουργία του συνασπισμού προκλήθηκε εξ ανάγκης από το εκλογικό σύστημα βάσει του οποίου διενεργήθηκαν εκείνες οι εκλογές. Δεν έχει σχέση με το σημερινό ΠΑΜΕ (Πανεργατικό Αγωνιστικό ΜΕτωπο) του ΚΚΕ. Το σημερινό ΠΑΜΕ δυστυχώς προσπαθεί ακόμα και όταν δεν μπορεί να κινητοποιήσει ούτε 15 ανθρώπους να διακηρύσσει πως "νόμος είναι το δίκιο του εργάτη" Χαρακτηριστικό είναι το βίντεο αυτό


Την ιδέα για το ποστ αυτό μου την έδωσε η τελευταία επίθεση στους Αγίους Αναργύρους ενώ την τραγική πρόβλεψη για την κατάληξη αυτού του φαινομένου την είπε ο Λεωνίδας Κύρκος σε συνέντευξη του στο ΒΗΜΑ της 3-4-2011 «Οι προπηλακισμοί, οι επιθέσεις και οι διαπομπεύσεις πολιτικών είναι φαινόμενα απολύτως καταδικαστέα. Όσοι έχουμε ζήσει τις ταραγμένες δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 γνωρίζουμε πού μπορεί να οδηγήσουν όλα αυτά. Τότε αντίστοιχες επιθέσεις βίωναν οι πολιτικοί της Αριστεράς, οι αγωνιστές κομμουνιστές. Η Ιστορία πρέπει να μας διδάσκει όλους. Τα κόμματα οφείλουν να αναλάβουν τις ευθύνες τους και να μην αφήσουν να γεννηθεί το αβγό του φιδιού!».

Τετάρτη 13 Απριλίου 2011

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΔΙΚΙΟ!



Σχετικά με το σχέδιο νόμου για την εικαζόμενη συναίνεση για την λήψη οργάνων έγραψα 3 ποστ, με σκοπό κατά βάση να ξεκαθαρίσω ένα πλήθος από άγνοιες, κυρίως για την διαδικασία λήψεως οργάνων, παρανοήσεις, μύθους, φοβίες, ερωτηματικά και διαστρεβλώσεις της πραγματικότητας μερικές φορές μάλιστα εσκεμμένες.
Και στα 3 ποστ έγινε εκτεταμένος σχολιασμός με πάνω από 110 σχόλια συνολικά.
Μέσα από τα κείμενα και τις απαντήσεις στα σχόλια πιστεύω ότι δόθηκαν επαρκείς απαντήσεις και ξεκαθάρισαν τα παραπάνω θέματα.
Δύο όμως από αυτά προκάλεσαν μια σειρά από εκτεταμένες αντιπαραθέσεις.
Το ένα που τέθηκε από τον ManBlogg ήταν αν με την εφαρμογή του νομοσχεδίου πρόκειται να υπάρξει αύξηση των μοσχευμάτων γιατί η εφαρμογή του νόμου στις άλλες χώρες δεν έχει αποδείξει πως είχε ένα τέτοιο αποτέλεσμα.
Ταυτόχρονα θέτοντας ουσιαστικά ερωτήματα για την μείωση των μοσχευμάτων στην Ελλάδα, προτείνει πριν την εφαρμογή του νόμου να γίνει μια έρευνα για να διαπιστώσουμε τις αιτίες αυτής της πραγματικότητας.
Η θέση αυτή είναι απόλυτα σωστή και δεν μπορεί κανείς θεωρητικά να διαφωνήσει αλλά αυτό που πιστεύω το έγραψα στην σχετική απάντηση :
Κανένας επίσης δεν έχει αντίρρηση για την έρευνα που προτείνεις, αλλά συνήθως οι επιτροπές για έρευνα πρώτα και μετά λήψη αποφάσεων, ιδίως σε θέματα που υπάρχει πλέον διεθνής εμπειρία, έχουν σαν σύνηθες αποτέλεσμα την μετάθεση της λύσης στο μέλλον.Εν τω μεταξύ υπάρχουν άνθρωποι που πεθαίνουν γιατί η κατάσταση της υγείας τους δεν τους επιτρέπει να περιμένουν τα αποτελέσματα της έρευνας. Η εφαρμογή του νόμου, που δεν είναι Ελληνική πρωτοτυπία, δεν σημαίνει ότι δεν μπορούν να γίνουν τροποποιήσεις αν υπάρξουν κάποια προβλήματα στην εφαρμογή του εδώ.
Το άλλο θέμα που τέθηκε από τον thinks ήταν πως με την εικαζόμενη συναίνεση το κράτος καταπατεί τις ατομικές ελευθερίες του ατόμου.
Η προσωπική μου άποψη είναι πως εφ΄ όσον με μία δήλωση του όποιος δεν επιθυμεί να του αφαιρέσουν όργανα μετά θάνατον αυτό δεν πρόκειται να γίνει, δεν μπορεί να θεωρηθεί πως του καταπατώνται οι ατομικές του ελευθερίες από την πολιτεία, ενώ ταυτόχρονα ΔΕΝ ΤΟΝ ΑΠΟΚΛΕΙΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ΝΑ ΕΠΩΦΕΛΗΘΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΖΩΝΤΑΝΟΣ.
Εκτός των άλλων πιστεύω πως οι ατομικές μας ελευθερίες αφορούν ζώντα άτομα και όχι άψυχα κουφάρια στα οποία η πολιτεία δεν επιτρέπει μέχρι σήμερα ούτε την καύση τους.
Προς επίρρωση της παραπάνω άποψης η Μερόπη, που είναι νομικός, σχολίασε πως:
Διαβάζω συχνά ότι αυτό είναι ενάντια στη συνταγματική προστασία της προσωπικότητας του ατόμου. Ένα άψυχο όμως σώμα δεν έχει πια προσωπικότητα για να διαφυλαχθεί. Αντίθετα, υπάρχουν αρκετές προσωπικότητες ανά τον κόσμο που περιμένουν την παράταση της δικής τους προσωπικότητας με τα όργανα του αποθανόντος
Σε άλλο σε σχόλιο, απαντώντας στον ίδιο, γράφω:
Το άτομο δεν ζει μόνο του και άσχετα από την κοινωνία και γι΄ αυτό το λόγο και από την αρχαιότητα υπήρξε η ανάγκη της υπάρξεως της πολιτείας που καθορίζει με νόμους τις σχέσεις μεταξύ των πολιτών και τις υποχρεώσεις τους στο κοινωνικό σύνολο .
Έτσι λοιπόν όπως σε μια δημοκρατία έχεις αναφαίρετα δικαιώματα έχεις και περιορισμούς που επιβάλλονται για το καλό του κοινωνικού συνόλου. Γι΄ αυτό μπορεί να σε φυλακίσει, να σε εκτελέσει για κακουργήματα (ευτυχώς όχι στην Ελλάδα αλλά εκεί που έχεις ζήσει),να σε στείλει σε πόλεμο που μπορείς να σκοτωθείς ή και να σε εκτελέσει αν αρνηθείς να πάς, να σε κλείσει σε ψυχιατρείο κτλ και όλα αυτά που επεμβαίνουν στο ΖΩΝΤΑΝΟ σου κορμί.Ε, λοιπόν για το κουφάρι σου που μόνο τα σκουλήκια θα το απολαύσουν δεν μπορεί να πάρει μερικά όργανα για να σωθούν και να ζήσουν ΖΩΝΤΑΝΟΙ άνθρωποι που αλλιώς θα πεθάνουν; Αυτό δεν είναι μια αντίστοιχη ΥΠΟΧΡΕΩΣΗ της πολιτείας για το κοινό συμφέρον την οποία βέβαια μπορείς κάλλιστα να την αρνηθείς;

Επιμένοντας όμως στην άποψη του γράφει ότι το κράτος πρέπει :
Να προστατεύει, όχι να αποφασίζει και να διατάσει για προσωπικές υποθέσεις του ατόμου και των άμεσων συγγενών.
'Άποψη στην οποία ανταπαντώ πως:
Αλλοίμονο αν το κράτος δεν είχε ρόλο στις προσωπικές υποθέσεις του ατόμου.Όταν παντρεύεσαι το κράτος καθορίζει τις σχέσεις με τις γυναίκα σου, τα δικαιώματα σου και τις υποχρεώσεις σου, όταν χωρίζεις πάλι το κράτος καθορίζει για την επιμέλεια του παιδιού/ων, την διατροφή, το μοίρασμα της περιουσίας κτλ και ένα σωρό πράγματα που σαφώς σχετίζονται με τις προσωπικές υποθέσεις του ατόμου.
Για να προσθέσει ο glam πως :
ότι προκειμένου να ζούμε σε κοινωνίες , είναι απαραίτητο να εκχωρήσουμε ένα μέρος των ελευθεριών μας, ως εκ τούτου, θεωρώ απείρως σπουδαιότερο, για παράδειγμα, ζήτημα την υποχρεωτική στράτευση των ανδρών ( επίσης θέμα περιορισμού ελευθερίας...)από την μετά θάνατον τύχη κάποιων οργάνων μου.
Αλλά και ο Δείμος:
Αν κάποιος διαφωνεί ότι ο νόμος θα φέρει το καλό, ας το πει. Διατηρούμε νόμους και σεβόμαστε νόμους που κρίνουμε ότι μας περιορίζουν για το κοινό καλό (ανθρωποκτονία, ταφή, άσκηση βίας, αιδώς κλπ). Και αυτός ο νόμος περιορίζει κάποια ίσως δικαιώματα, αλλά για το γενικό καλό.
Αντικρούοντας όμως ο thinks αυτές τις απόψεις γράφει:
Για μένα (προσωπικά και υποκειμενικά, φυσικά), εκφράσεις όπως "... απαιτεί μέτρα..." και " ακόμα και αν τρόπον τινά το «επιβάλλει» η πολιτεία", όσο σωστά και να ακούγονται στους περισσότερους, για μένα, ως σκεπτικό και φρασεολογία είναι κώδωνες κινδύνου δικτατορίας, άσχετα με το αντικείμενο στο οποίο απευθύνονται.
Όχι όμως μόνο δικτατορίας αλλά και ότι :
ο φασισμός του παρόντος νομοσχεδίου είναι καλυμμένος με τον μανδύα του κοινωφελούς και αν βογκ σκοπού ...αλληλεγγύης, για να κάνουνε ωραίο προφίλ οι δημαγωγοί ,
ενώ επίσης κρούει τον κώδωνα του κινδύνου για ναζιστικό καθεστώς :
Πάντως, όταν πέρασαν οι νόμοι της Νυρεμβέργης ουδείς διανοείτο ποτέ ότι επρόκειτο να επακολουθήσει η νύχτα των κρυστάλλων και μετά το Άουσβιτς...
Επίσης: Το να δηλώνεις την άρνησή σου ενυπόγραφα είναι το γνώριμο εργαλείο κάθε ολοκληρωτικού καθεστώτος.
Στην απλή βέβαια ερώτηση που έκανα αν θεωρούνται φασιστικά Ευρωπαϊκά κράτη όπως πχ η Αυστρία το Βέλγιο, το Λουξεμβούργο, η Γαλλία η Ισπανία και όσα ακόμα έχουν αντίστοιχους νόμους δεν πήρα απάντηση .
Τα παραπάνω είναι ένα μικρό απάνθισμα από τα σχόλια και τις απαντήσεις στα 3 ποστ που όποιος έχει την όρεξη και την υπομονή μπορεί να τα διαβάσει ολόκληρα με την χρονική τους σειρά που δημοσιεύτηκαν.
Παρά λοιπόν την συνεχή ανταλλαγή σχολίων και αφού έχει γράψει :
συμφωνώ απόλυτα με όλα όσα έχεις γράψει για το θέμα
διαπιστώνει πως:
Δεν σου κρύβω ότι είμαι πολύ απογοητευμένος γιατί το μοναδικό αντικειμενικό επιχείρημα κατά του νόμου, που είναι το θέμα ατομικών ελευθεριών και κράτους, κανείς δεν το έχει συζητήσει, ίσως γιατί αυτονόητα καταρρίπτει και τον νόμο και την ανάγκη να συζητηθούν άλλα επιχειρήματα. Ήθελα κάποιος να με πείσει για το αντίθετο αλλά κανείς ούτε καν προσπάθησε. Εσύ το αντίκρουσες, αλλά δεν το συζήτησες, με το κλασσικό του να πιάνεσαι από τις λέξεις και όχι από τα νοήματα.
Η απάντηση μου ήταν αυτονόητη:
Μα τα νοήματα μόνο λεκτικά μπορείς να τα δώσεις να τα καταλάβει ο άλλος!Αν δεν πέτυχα να σου δώσω να καταλάβεις πως δεν αποδέχομαι την άποψη σου, λυπάμαι αλλά δεν έχω άλλο τρόπο να στο πω.
Μετά λοιπόν αυτή την εκτεταμένη αντιπαράθεση απόψεων κατέφυγε στο δικό του μπλογκ όπου και έγραψε δύο ποστ στα αγγλικά γλώσσα που πιστεύει πως μπορεί να εκφραστεί καλύτερα. Αναγκαστικά για να μην δημιουργούνται παρανοήσεις με την μετάφραση θα μεταφέρω αυτούσιες τις αγγλικές φράσεις.
Εκεί λοιπόν αφού αποδέχεται το αυτονόητο πως : By definition, any law curtails personal freedoms, προφανώς θέλοντας να συσχετίσει την καταδίκη του Σωκράτη βάσει κάποιου άδικου νόμου του Δράκοντα παραβλέπει πως την εποχή του Σωκράτη είχαν καταργηθεί οι Δρακόντειοι νόμου και ίσχυαν οι νόμοι του Σόλωνα.
Το ηθικό δε μεγαλείο του Σωκράτη δεν ήταν ότι θεωρούσε ότι καταδικάστηκε με άδικο νόμο, αλλά το ότι δεν δέχτηκε να αποδράσει και να σωθεί αποδεχόμενος τις συνέπειες του νόμου, άσχετα από το άδικο της καταδίκης του με την κατηγορία για ασέβεια προς τους θεούς και για διαφθορά των νέων.
Σχετικά με εμένα προσωπικά και με τις απόψεις μου πιστεύει πως:
That writer's treatment of the subject and his conduct was a profound disappointment to me that produced a sense of private loss, for I had the utmost personal respect for that writer.
Αυτό γιατί ήδη από τον τίτλο του πρώτου μου ποστ was leaving no room for doubt, or debate γιατί έβαλα παρομοιαζόμενος με τον Ιεχωβά στον burning bush on mount Sinai,στο πρώτο μου ποστ τον τίτλο ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΣΩΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ.
Προφανώς λοιπόν κανένας δεν μπορεί να εκφράσει μια θετική άποψη για ένα θέμα άσχετα αν είναι σωστή αυτή ή όχι!
Όταν δε δεν αποδέχεσαι την διαφορετική άποψη, με όσα παραπάνω ανέφερα, η αντίρρηση σου χαρακτηρίζεται με κατηγορηματικότητα που δεν επιτρέπει no room for doubt ,με την παρακάτω φράση:
The arrogance, narrow-mindedness and inability to come-up with any form of response other than flatly ignoring opposing points of view was best demonstrated in one particular response he came up with in support of the proposed law:"Doctors will never go against the relatives wishes".
Η θέση αυτή είναι η εφαρμοζόμενη πρακτική σε όλο τον κόσμο ακόμα και σε χώρες που δεν είναι υποχρεωμένοι να ζητήσουν την γνώμη των συγγενών.
Ήδη δε στο πρώτο μου ποστ έχω γράψει:
Ίσως πάντως θα έπρεπε να προστεθεί στο νόμο πως όταν οι συγγενείς α και β βαθμού αρνούνται εγγράφως την λήψη οργάνων αυτή να μην γίνεται.
Έχω γράψει δε την προσωπική μου άποψη στο τι αποσκοπεί αυτός ο νόμος :

Τέλος ο νόμος, εφ΄ όσον ψηφιστεί, πιστεύω ότι ουσιαστικά αποσκοπεί στην νομική κατοχύρωση αφαίρεσης οργάνων στις λίγες περιπτώσεις που υπάρχει δότης χωρίς να εμφανίζονται συγγενείς όπως επίσης και στις περιπτώσεις που οι συγγενείς δεν γνωρίζουν τι επιθυμούσε ο ασθενής και εμφανίζονται διστακτικοί να πάρουν μόνοι τους απόφαση για να δώσουν την άδεια.

Παρ΄ όλα αυτά θέτει το ερώτημα: What next? I ask. Special laws for the mentally retarded? the homeless? the gypsies, the Jews?
Για να συνεχίσει απτόητος παρά τα όσα ήδη παρέθεσα στην αρχή:
He had also avoided to discuss, in any level of substance, any of my own references to the law's interference with personal freedoms and what I viewed as its totalitarian nature.
Τέλος όταν ένας αναγνώστης που έχει ζήσει το πρόβλημα με το παιδί του που χρειάστηκε μεταμόσχευση νεφρού γράφει:
Η δική μου άποψη είναι ότι καλώς θέλουν να μας κάνουν όλους εν δυνάμει δότες. Εμείς σαν πολίτες γενικά είμαστε αμελείς, ανασφαλείς και με πολλά κολλήματα. Επίσης διαφωνώ με το ότι το κράτος θέλει να κάνει κουμάντο ΚΑΙ με το κορμί μας (σχόλιο που διάβασα στην προηγούμενη ανάρτησή σας). Στην Ισπανία αν σε πιάσουν για υπερβολική ταχύτητα ή μεθυσμένο, υπογράφεις υπεύθυνη δήλωση ότι σε περίπτωση τροχαίου στο οποίο χάσεις τη ζωή σου, είσαι υποχρεωτικά δότης!!! Συμφωνώ και μακάρι να γίνει κάτι τέτοιο και εδώ. Συνήθως τα θύματα τροχαίων είναι και οι καλύτεροι δότες!. Ίσως αν είχαμε μια καλή καμπάνια για ένα τέτοιο θέμα που να συνδέει τα τροχαία με τις μεταμοσχεύσεις, να είχαμε και καλύτερη οδηγική συμπεριφορά. Συγνώμη για το εκτενές κείμενό μου αλλά ενοχλούμαι όταν διαβάζω απόψεις που είναι καθαρά ακαδημαϊκές και δεν προέρχονται μέσα από την καρδιά και την ψυχή μας, πράγματα που οι Έλληνες διαθέτουν!!
Το σχόλιο αυτό θεωρήθηκε πως μου έδωσε την ευκαιρία να jumped on it like a child on a chocolate cake με την απάντηση μου:
Το σχόλιο σου τα λέει όλα, καθώς αντιμετωπίζεις το πρόβλημα άμεσα και σε προσωπικό επίπεδο.
Μακάρι να γινόταν και εδώ κάτι αντίστοιχο με την Ισπανία με τους μεθυσμένους και τρελούς με την ταχύτητα οδηγούς (παρά το ότι και εγώ το πατάω μερικές φορές!) αν και φοβάμαι ότι και σε αυτή την περίπτωση θα υπάρξουν αντίθετες φωνές περί στέρησης της προσωπικής ελευθερίας !

Και βέβαια αυτά τα πηδήματα στα κέικ σοκολάτας είναι απολύτως σοβαρά και χωρίς σαρκασμό ενώ η απάντηση μου he put the cherry on top by employing what I see as banal sarcasm in expressing his fear that even on that road accident rule, we will hear descent, defending personal freedoms.
Προτίμησα να αφήσω τα κείμενα να μιλήσουν αντί να τα σχολιάσω εγώ.




Τα σχετικά ποστ από όπου έχουν ληφθεί τα αποσπάσματα είναι:
ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΣΩΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ
ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΕΘΝΩΣ ΙΣΧΥΟΝΤΑ
Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ
Presumption

Παρασκευή 8 Απριλίου 2011

Ο ΑΣΤΙΚΟΣ ΜΥΘΟΣ ΤΗΣ ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΗΣ ΑΦΑΙΡΕΣΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΟΡΓΑΝΩΝ



Από ότι φαίνεται όσο πιο απίθανη είναι μια ψευδής είδηση ή πληροφορία, τόσο πιο εύκολο είναι να την πιστέψουν οι άνθρωποι. Έτσι λοιπόν δημιουργούνται οι αστικοί μύθοι. Ο Αστικός μύθος (urban legend) είναι μια ιστορία η οποία δίχως να αληθεύει ή να επαληθεύεται, αναπαράγεται, κυκλοφορεί ανάμεσα στον κόσμο και γίνεται ευρέως πιστευτή και μάλιστα άκριτα γιατί συνήθως πατάει σε κάποια αδυναμία τού κόσμου, πολύ συχνά στην εθνική περηφάνια ή στην έλλειψη κριτικής σκέψης. Ο Νίκος Σαραντάκος προσφυώς αυτούς τους μύθους τους έχει βαφτίσει "λερναίους", για την ευκολία με την οποία κάθε τόσο ξεπηδούν από εδώ κι από κει, παρά τις αλλεπάλληλες ανασκευές τους. Από τους πιο παλιούς και διαδεδομένους είναι πως όταν κάποτε ψηφίστηκε στις ΗΠΑ ποια γλώσσα θα είναι η επίσημη, τα αρχαία Ελληνικά χάσαν από τα αγγλικά για μία μονάχα ψήφο. Έτσι, παραλίγο οι Αμερικάνοι να μιλούσαν αρχαία! Οι περισσότεροι μέσα στην εθνικοπατριωτική τους έξαρση δεν έκαναν την απλή σκέψη πως θα ήταν δυνατόν όλοι αυτοί οι μετανάστες να μπορούσαν να συνεννοηθούν μεταξύ τους σε μια γλώσσα που δεν την γνώριζε κανένας τους ! Πιο πρόσφατο είναι το Hellenic Quest δηλαδή ένα πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών που το παρήγαγε η Apple και το διαφημίζει το CNN, ότι η ελληνική είναι η μοναδική «νοηματική γλώσσα» με 70 εκατομμύρια λεκτικούς τύπους και ότι οι υπολογιστές του μέλλοντος θα επικοινωνούν στα αρχαία ελληνικά. Ο μύθος αναπαράγεται ακατάπαυστα συνεχώς μέχρι σήμερα ακόμα και σε τηλεοπτικές εκπομπές! Ευτυχώς ακόμα πιο πρόσφατα το ανώνυμο e-mail, με τα γνωστά αποτελέσματα, το οποίο, υποτίθεται, είχε συντάξει υψηλόβαθμο τραπεζικό στέλεχος και δήθεν ενημέρωνε επιχειρηματίες, εμπόρους, λογιστές, καταθέτες και άλλους ότι επίκεινται συγκλονιστικά γεγονότα στην οικονομία, με κατάρρευση, πτώχευση και αιφνιδιαστική επιστροφή στο καθεστώς της δραχμής, είχε ημερομηνία λήξης την 25η Μαρτίου. Εκεί δε που πολλοί, ακόμα και αν εκφράζονται αμφιβολίες για την αλήθεια της είδησης, την πιστεύουν χωρίς δεύτερη σκέψη είναι όταν αφορά το ανθρώπινο σώμα. Πριν 2 χρόνια πάρα πολλοί ανατρίχιασαν διαβάζοντας πως στο Περού σκότωσαν πάνω από 60 ανθρώπους, με κίνητρο να αφαιρέσουν το λίπος από τις σορούς τους και να το πουλήσουν σε προφανώς σατανικές εταιρίες που παράγουν καλλυντικά! Ευτυχώς βέβαια που σύντομα διαπιστώθηκε πως αστυνομικοί είχαν επινοήσει αυτό το σενάριο προκειμένου να συγκαλύψουν αποδείξεις για την ανάμιξη αστυνομικών σε σειρά παράνομων δολοφονιών. Όμως ο αστικός μύθος πως αρπάζουν και σκοτώνουν ανθρώπους και παιδιά για να τους πάρουν όργανα έχει εδραιωθεί τόσο πολύ που αναγράφεται πλέον σαν υπαρκτό δεδομένο άσχετα αν δεν έχει βρεθεί ποτέ κανένα πεταμένο πτώμα χωρίς όργανα. Σε αυτή την παρανοϊκή ιστορία έχουν συμβάλλει τα μέγιστα και οι διάφορες ταινίες που βρίσκουν πιασάρικο το θέμα . Πρόσφατα είδα την ταινία Inhale (2010) με γονείς που ψάχνουν στην παρανομία να βρουν πνευμόνια για το παιδί τους μπλέκοντας με συμμορία που θα σκοτώσει κάποιο άλλο παιδί για του αφαιρέσουν τα πνευμόνια! Αλλά ακόμα και γνωστοί σκηνοθέτες όπως ο Stephen Frears με το Βρώμικα όμορφα πράγματα (Dirty Pretty Things-2002) δεν διστάζουν να σκηνοθετούν απίθανα σενάρια με ανθρώπινες καρδιές να ανακαλύπτονται πεταμένες στον απόπατο δωματίου ξενοδοχείου στο οποίο βέβαια γίνονται και αφαιρέσεις νεφρών για να πουληθούν! Η ιστορία λοιπόν αυτή ξεκίνησε ως εξής: Το πρώτο δημοσίευμα περί εμπορίου οργάνων ενεφανίσθη στην Ονδούρα, στις 2/1/87, στην εφημερίδα La Tribuna. Η πηγή ήταν ο Γεν. Γραμματέας του Συμβουλίου Κοιν. Υποθέσεων Leonardo Villeda Bermudez, ο οποίος την επόμενη μέρα στην El Heraldo και στις 5/1/87 στη La Tribuna αρνήθηκε κατά κατηγορηματικό τρόπο αυτά που του απεδόθησαν δηλώνοντας ότι απλώς είχε ακούσει κάποιες φήμες γι΄ αυτές τις δραστηριότητες. Ο Γραμματέας ακολούθως απηλλάγη των καθηκόντων του, μετά από παρέμβαση του Προέδρου της Ονδούρας, με αποτέλεσμα την ενοχοποίηση του Προέδρου για ανάμειξη στο εγκληματικό εμπόριο, ενώ το πιο λογικό είναι να πιστέψουμε ότι ζήτησε την παραίτηση του ανθρώπου, που ήταν έστω και έμμεσα υπεύθυνος για ένα τέτοιο σκάνδαλο. Για την Ονδούρα η υπόθεση έκλεισε σχεδόν αμέσως τοποθετούμενη στο αρχείο, το σκάνδαλο όμως άρχιζε το παγκόσμιο ταξίδι του το οποίο ,συνεχίζεται και σήμερα. Το σκάνδαλο με τα χρόνια έχει αυξηθεί σε μέγεθος και δύναμη σε απίστευτο βαθμό, χωρίς εν τούτοις καμία απόδειξη που να το στηρίζει. Οι εφημερίδες όλων σχεδόν των χωρών του κόσμου ανακυκλώνουν τη φήμη χρησιμοποιώντας ως πηγές άλλα, προηγούμενα δημοσιεύματα, χωρίς καμία να αναφέρει την κατηγορηματική άρνηση του Γραμματέα και την έλλειψη οποιουδήποτε αποδεικτικού στοιχείου. Θα ήταν πολύ χρονοβόρο και ανιαρό να αναφερθούμε σε όλα αυτά τα δημοσιεύματα (με τίτλους όπως ¨Παιδικές καρδιές για πούλημα¨ και άλλα παρόμοια), τα οποία έχουν απασχολήσει ακόμα και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Συμβούλιο της Ευρώπης, και την Παγκόσμια Οργάνωση Υγείας (Π.Ο.Υ.) Σχετικά με τον παραλογισμό αυτής της φημολογίας ήδη από το 2006 έχω γράψει το ποστ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΑΕ όπου με κοινή λογική μπορεί κανείς να διαπιστώσει γιατί οι φήμες αυτές είναι ασύστατες. Όμως ο αστικός αυτός μύθος αναπαράγεται συνεχώς από πλήθος ανεύθυνων ιστολογίων διανθισμένος και με υποτιθέμενες πραγματικές ιστορίες, χωρίς βέβαια ονόματα ή αναφορά στο που, και πότε έγιναν, όπως η παρακάτω ιστορία: Ένα μικρό αγόρι γύριζε στο σπίτι του από το σχολείο όταν συναντάει μια ευγενική γιαγιά που το παρακαλεί να πάει ένα γράμμα στην αδερφή της που είναι τρία τετράγωνα πιο κάτω γιατί της έχουν κόψει το τηλέφωνο. Ο μικρός παίρνει το γράμμα αλλά πρώτα σταματάει στο σπίτι του και τα λέει στην μάνα του.Η μάνα ανοίγει το γράμμα και έντρομη διαβάζει τέσσερις λέξεις ΠΑΡΤΕ ΤΟΥ ΤΑ ΝΕΦΡΑ!Η αστυνομία που πήγε στο σπίτι της υποτιθέμενης αδερφής της γιαγιούλας βρήκε έναν πάγκο διαμορφωμένο για εγχειρήσεις σύνεργα και μία μπουκάλα με αναισθητικό αέριο. Από πολλούς η ιστορία αυτή θεωρείται ως πραγματική και βέβαια προέρχεται από τον παραπάνω αστικό μύθο. Δυστυχώς δε και δημοσιογράφοι μεγάλων εφημερίδων τον αναπαράγουν ανεξέλεγκτα κατά τον ίδιο τρόπο χωρίς να κάνουν τον στοιχειώδη κόπο να τον ελέγξουν. Έτσι διαβάζουμε στην ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ: ..ούτε ομάδες του υποκόσμου να σε ψάχνουν ως ανταλλακτικό, να σου κάνουν μια μεταμοσχευσούλα αναγκαία σε κάποιον «σπουδαίο», χρησιμοποιώντας την εικαζόμενη συναίνεση. Οι τερατολογίες δε που δημοσιεύονται στο ιντερνέτ φθάνουν και στο κωμικό σημείο να διαβάζεις πως στην Αμερική κλέβουν ακόμα και πτώματα που αν το κάνεις κομμάτια μπορείς να πιάσεις μέχρι 250000 δολάρια!, αφού μόνο η παλάμη(που προφανώς μουντζώνει αυτόν που τα γράφει) αξίζει 270-670 ευρώ ! Μπορεί βέβαια όλα αυτά να προκαλούν την θυμηδία σε ανθρώπους που διαθέτουν τον κοινό νου, αλλά δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος του κόσμου δεν τον διαθέτει. Αυτό είχε σαν συνέπεια μετά την διασπορά αυτών των μύθων ελάχιστοι να είναι εγγεγραμμένοι στη λίστα των εθελοντών δοτών (μόλις το 0,9% των πολιτών). Οι δωρεές οργάνων το 2010 μειώθηκαν σε σχέση με το 2008 κατά 58%! Έτσι αντί οι μεταμοσχεύσεις στην Ελλάδα να αυξάνουν ελαττώνονται με αποτέλεσμα το 2010 να γίνουν μόνο 135 επεμβάσεις , λιγότερες και από το 2001, το πρώτο έτος αναφοράς του Εθνικού Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων, που είχαν ανέλθει σε 186. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα στον Εθν. Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων να περιμένουν 850 με 900 ασθενείς για μεταμόσχευση νεφρού, ενώ 50 με 70 για ήπαρ και 20 για καρδιά. Αντίστοιχα ο αριθμός λήψεως οργάνων που έχει προβεί την τελευταία 5ετια το πρώτο σε δωρητές νοσοκομείο της χώρας, που είναι το Πανεπιστημιακό του Ηρακλείου, είναι απογοητευτικός. Αυτές ήσαν το 2010 7, το 2009 1!, το 2008 (θρίαμβος) 11, και το 2006 και 2007, 8. Σύμφωνα με το Ευρωβαρόμετρο σε ό,τι αφορά την πρόθεση, μόνο το 43% των Ελλήνων δηλώνουν πρόθυμοι να γίνουν δωρητές. Ωστόσο, στην ερώτηση «έχετε ποτέ συζητήσει το θέμα της δωρεάς οργάνων με την οικογένειά σας», θετικά απαντά το 32% των Ελλήνων, ενώ μόλις το 14% δηλώνει ενήμερο για την εθνική νομοθεσία αναφορικά με τη δωρεά οργάνων και τη μεταμόσχευση. Στην ερώτηση «ποιοι είναι οι λόγοι για τους οποίους δεν επιθυμείτε να γίνετε δωρητές οργάνων», το 45% των Ελλήνων απάντησαν ότι δεν εμπιστεύονται το σύστημα, το 31% απάντησαν ότι φοβούνται την «εκμετάλλευση» του ανθρωπίνου σώματος, ενώ το 10% επικαλέστηκε θρησκευτικούς λόγους. Επιπρόσθετα δυστυχώς το 30% των συγγενών αρνείται να προχωρήσει στη δωρεά. Τελειώνοντας λοιπόν αυτή την σειρά των αναρτήσεων που προκάλεσε το νομοσχέδιο για τις μεταμοσχεύσεις, θέλω να τονίσω ότι και εδώ, όπως το ίδιο και σε όλες τις χώρες του πολιτισμένου κόσμου, άσχετα από το σύστημα που έχουν για αυτές , δεν υπάρχουν ούτε πρόκειται να υπάρξουν γιατροί σε νοσοκομείο που θα αφαιρούσαν ποτέ όργανα, όταν θα βρισκόντουσαν αντιμέτωποι με την σαφή άρνηση των συγγενών του ασθενούς. Τέλος ο νόμος, εφ΄όσον ψηφιστεί, πιστεύω ότι ουσιαστικά αποσκοπεί στην νομική κατοχύρωση αφαίρεσης οργάνων στις λίγες περιπτώσεις που υπάρχει δότης χωρίς να εμφανίζονται συγγενείς όπως επίσης και στις περιπτώσεις που οι συγγενείς δεν γνωρίζουν τι επιθυμούσε ο ασθενής και εμφανίζονται διστακτικοί να πάρουν μόνοι τους απόφαση για να δώσουν την άδεια. Τα προηγούμενα σχετικά ποστ: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΣΩΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΕΘΝΩΣ ΙΣΧΥΟΝΤΑ

Δευτέρα 4 Απριλίου 2011

ΜΥΘΟΙ ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΜΟ ΤΩΝ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΑ ΔΙΕΘΝΩΣ ΙΣΧΥΟΝΤΑ



Διαβάζω πολλά σχετικά με το σχέδιο νόμου για τις μεταμοσχεύσεις που δείχνουν ότι οι περισσότεροι χωρίς να το έχουν διαβάσει εκφράζουν από απλές αμφιβολίες μέχρι τερατώδεις φοβίες και παρανοήσεις.
Για τον λόγο αυτό παραθέτω μερικά από τα άρθρα με ιδιαίτερη σημασία που ίσως λύσουν αρκετές αμφιβολίες ,φοβίες και παρανοήσεις παρά το ότι ήδη με το προηγούμενο ποστ μου σχεδόν έχω διευκρινίσει αυτά τα θέματα.
Άρθρο 6
1. Οι δαπάνες για την αφαίρεση, τη συντήρηση, τη μεταφορά και τη μεταμόσχευση των οργάνων βαρύνουν τον ασφαλιστικό οργανισμό του λήπτη ή του υποψήφιου λήπτη. Εάν αυτός είναι ανασφάλιστος καλύπτονται από ειδική πίστωση......

Είναι σαφές λοιπόν πως ΟΛΟΙ άσχετα από την οικονομική τους κατάσταση καλύπτονται πλήρως.
Επίσης εκ των πραγμάτων ένα όργανο που έχει αφαιρεθεί στο α νοσοκομείο στην Ελλάδα ή το εξωτερικό και μέσω του Οργανισμού Μεταμοσχεύσεων μεταφέρεται στο β νοσοκομείο ,που στην λίστα του μεταμοσχευτικού του τμήματος υπάρχει ο κατάλληλος δέκτης, είναι αυτονόητο ότι δεν είναι δυνατόν να αποτελέσει αντικείμενο οικονομικής συναλλαγής.
Στην Ευρώπη η διακίνηση των μοσχευμάτων γίνεται από χώρα σε χώρα από 3 Οργανισμούς.
Eurotransplant: Αυστρία, Βέλγιο, Κροατία, Γερμανία, Λουξεμβούργο, Κάτω Χώρες και Σλοβενία.
Scandiatransplant: Ισλανδία Νορβηγία, Φιλανδία, Δανία και Σουηδία. Balttransplant: Εσθονία, Λετονία και Λιθουανία.
Άρθρο 9
6. Όταν ο θεράπων ιατρός διαγνώσει νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους και εφόσον η λειτουργία ορισμένων οργάνων διατηρείται με τεχνητά μέσα, υποχρεούται να προβεί από κοινού με έναν αναισθησιολόγο και ένα νευρολόγο ή νευροχειρουργό στη σύνταξη πιστοποιητικού θανάτου. Στην πιστοποίηση του θανάτου δεν συμμετέχει ιατρός που ανήκει στη μεταμοσχευτική ομάδα. Στη συνέχεια, ο θεράπων ιατρός υποχρεούται να ενημερώσει σχετικά, χωρίς καθυστέρηση, τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων και τους Συντονιστές Μεταμοσχεύσεων, προκειμένου να ενημερωθεί εάν το ενήλικο, θανόν πρόσωπο έχει δηλώσει την άρνησή του να γίνει δωρητής οργάνων μετά θάνατον. Εάν ο θανών είναι ανήλικος ο θεράπων ιατρός υποχρεούται να ενημερώσει σχετικά, χωρίς καθυστέρηση, τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων και τους Συντονιστές Μεταμοσχεύσεων και ταυτόχρονα μεριμνά, για την ανεύρεση των προσώπων που είναι αρμόδια να συναινέσουν στην αφαίρεση των οργάνων, για την ενημέρωσή τους και τη λήψη της συναίνεσής τους. Μόνο αν πρόκειται να γίνει μεταμόσχευση συνεχίζεται η τεχνητή υποστήριξη του θανόντος προσώπου.

Πλην της σαφήνειας της διαδικασίας, θα πρέπει να τονιστεί ότι ένα άτομο με νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους είναι ένας νεκρός που συντηρείται στην ζωή για την δυνατότητα λήψης υγιών οργάνων.
Εάν λοιπόν για διάφορους λόγους δεν γίνει αφαίρεση οργάνων διακόπτεται η λειτουργία των μηχανημάτων γιατί η διατήρηση εν ζωή ενός φυτού είναι άνευ νοήματος.
Οι ελάχιστες περιπτώσεις που μετά από μεγάλο διάστημα ασθενείς απέκτησαν ξανά επαφή δεν είχαν νέκρωση του εγκεφαλικού στελέχους και ακριβώς γι΄αυτό τον λόγο τους διατηρούσαν όλο αυτό το διάστημα με μηχανική υποστήριξη.
Άρθρο 15 (άρθρο 9 Οδηγίας 2010/45/ΕΕ)
1. Οι μεταμοσχεύσεις ιστών και οργάνων διενεργούνται αποκλειστικά σε ειδικά προς τούτο οργανωμένες μονάδες, τις «Μονάδες Μεταμόσχευσης» νοσηλευτικών ιδρυμάτων ν.π.δ.δ. ή ν.π.ι.δ. κοινωφελούς και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα.

Είναι σαφές λοιπόν ότι κερδοσκοπικού χαρακτήρα ιδιωτικές κλινικές ΑΠΟΚΛΕΙΟΝΤΑΙ εκ προοιμίου.
Άρθρο 19

1. Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων τηρεί Εθνικό Μητρώο στο οποίο εγγράφει κάθε υποψήφιο λήπτη, αφού πρώτα πιστοποιηθεί ότι είναι κατάλληλος για μεταμόσχευση.
3..... Κριτήρια για την κατάταξη στο Εθνικό Μητρώο αποτελούν το είδος του οργάνου που πρόκειται να μεταμοσχευθεί, η ομάδα αίματος του υποψήφιου λήπτη, η ιστοσυμβατότητα, ο χαρακτήρας του επείγοντος της επέμβασης, ο χρόνος αναμονής, η ηλικία, το σωματικό βάρος, η εγγύτητα του τόπου λήψης του μοσχεύματος προς τον τόπο μεταμόσχευσης. Αν τα κριτήρια είναι ισοδύναμα, προηγούνται τα πρόσωπα που δεν έχουν δηλώσει την αντίθεσή τους στην αφαίρεση των οργάνων τους μετά θάνατον, πριν παρουσιασθεί για αυτά η ανάγκη της μεταμόσχευσης.
Άρθρο 25
Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων
στ. Συνεργάζεται με αντίστοιχους οργανισμούς και μεταμοσχευτικά κέντρα κρατών- μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και τρίτων χωρών για την προμήθεια και ανταλλαγή μοσχευμάτων.

Και εδώ γίνεται σαφές πως η όλη διαδικασία διάθεσης οργάνων γίνεται μέσω του Οργανισμού και ΟΧΙ μεταξύ αυτού που κάνει την λήψη και αυτού που κάνει την μεταμόσχευση.
Το θλιβερό είναι ότι μπορεί μεν τα διάφορα μπλογκ να γράφουν ότι τους κατέβει αλλά από σοβαρούς δημοσιογράφους περιμένεις να τους διακρίνει περισσότερη σοβαρότητα και έρευνα όταν γράφουν για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα διαμορφώνοντας έτσι και την κοινή γνώμη και δημιουργώντας φοβίες με την άκριτη αναπαραγωγή των γραφομένων τους σε διάφορα μπλογκ.
Μετά τα παραπάνω καταλαβαίνει κανείς πόσο απαράδεκτα είναι αυτά που γράφει ο Δ.Παπαίωάννου στην Ε του Σαββάτου : Ας έχουμε και ένα-δύο φακελάκια στην τσέπη μη τυχόν και γίνει καμιά στραβή, δηλαδή έχει την ανάγκη της καρδούλας μας κανένας ευαίσθητος εκατομμυριούχος και ο ιατρός εμφανισθεί επιλήσμων και μας εικαζοσυναινέσει.
επίσης : «Μόνο αν πρόκειται να γίνει μεταμόσχευση συνεχίζεται η τεχνητή υποστήριξη του θανόντος προσώπου». Δηλαδή αν και θανών υποστηρίζεται με τεχνητά μέσα. Μήπως ο νεκρός δεν είναι και τόσο νεκρός αλλά, φευ!, νεκροζώντανος;
ή το χειρότερο με την αναπαραγωγή της ηλιθιότητας για την οποία έχω γράψει στο ποστ μου ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΑΕ . ...ούτε ομάδες του υποκόσμου να σε ψάχνουν ως ανταλλακτικό, να σου κάνουν μια μεταμοσχευσούλα αναγκαία σε κάποιον «σπουδαίο», χρησιμοποιώντας την εικαζόμενη συναίνεση

Αλλά ας δούμε τι γίνεται και στις υπόλοιπες χώρες σχετικά με το θέμα αυτό .
Μεταφέρω λοιπόν ένα απόσπασμα από ένα άρθρο του ιατρού Β. Καίσαρη που εργάζεται στην Αυστρία.
Από την εποχή της Bασίλισσας ("Aυτοκράτειρας") Mαρίας Θηρεσίας (βασίλευε από το 1740 έως το 1780) είναι υποχρεωτική η νεκροψία σε άτομα που αποβιώνουν σε δημόσιο νοσοκομείο[1].

(Παρεμπιπτόντως για την Μαρία Θηρεσία είχα γράψει στο παρελθόν ένα ποστ με τίτλο ΑΠΟ ΤΟ ΓΑΡΓΑΛΗΜΑ ΤΟΥ ΑΙΔΟΙΟΥ ΤΗΣ ΜΑΡΙΑΣ ΘΗΡΕΣΙΑΣ ΣΤΟΥΣ ΒΡΙΚΟΛΑΚΕΣ )
Mε βάση αυτή τη νομοθετική ρύθμιση και μετά από σχετικές τροποποιήσεις δόθηκε στην επιστήμη η δυνατότητα της άμεσης ανεύρεσης των απαιτούμενων οργάνων. Στην Aυστρία δεν χρειάζεται η συναίνεση των συγγενών για τη λήψη οργάνων από εγκεφαλικά νεκρούς δότες. H αφαίρεση οργάνων αποκλείεται μόνο εάν ο δότης έχει δηλώσει γραπτώς την αντίρρησή του[2]. H ιατρική δεοντολογία συνιστά βεβαίως μία συζήτηση με τα συγγενικά πρόσωπα του δότη. Oι δηλώσεις κατά της αφαίρεσης οργάνων καταχωρούνται σε μια λίστα "αρνήσεων“, την οποία οφείλει να συμβουλευτεί το εκάστοτε νοσοκομείο προτού αφαιρέσει όργανα από έναν εγκεφαλικά νεκρό. Eάν παραλειφθεί αυτή η διαδικασία, π.χ. λόγω τεχνικών δυσκολιών, δεν είναι παρ’ όλα αυτά ξεκάθαρο, εάν τον υπεύθυνο ιατρό ή το νοσοκομείο βαραίνει κάποια ευθύνη. H νομοθετική αυτή αβεβαιότητα προέρχεται από το γεγονός ότι ο βασικός νόμος απαγορεύει τη βεβήλωση της νεκρικής γαλήνης και κάθε σχετική επέμβαση και αφαίρεση οργάνων είναι αυτή καθαυτή παράνομη. H τροπολογία του 1982 εισάγει όμως, ότι η διατήρηση της ζωής ή/και βελτίωση της υγείας ενός ανθρώπου προηγείται της τήρησης της σωματικής ακεραιότητας ενός νεκρού[3]. Aυτή η κατάσταση και ο χειρισμός δεν εξαιρεί μη-Aυστριακούς δότες. Eάν ένας ξένος καταστεί εγκεφαλικά νεκρός κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη χώρα, επιτρέπεται η αφαίρεση οργάνων[4]. Επειδή σε αυτές τις περιπτώσεις δεν υπάρχει η δυνατότητα αναζήτησης μίας λίστας αρνήσεων, συνιστάται να ερωτηθούν οι τυχόντες συγγενείς του νεκρού, εφόσον αυτό είναι δυνατόν. Από το 1982 δεν έχει υπάρξει καμία καταγγελία και συνεπώς, καμία καταδίκη για παράνομη αφαίρεση οργάνων στην Aυστρία.
Υπολογίζοντας τις μεταμοσχεύσεις ανά 1 εκ. κατοίκων παρατηρούμε ότι η Aυστρία βρίσκεται στην πρώτη θέση με 87 μεταμοσχεύσεις, στη δεύτερη το Bέλγιο και το Λουξεμβούργο - που έχουν νομοθετήσει επίσης τη λύση της λίστας άρνησης -

1. Constitutio Criminalis Theresiana 1769, Wien, Trattner 1769, Wien, E. Kwiatowski: Die Constitutio Criminalis Theresiana 1903.Σημ. συγγρ.: Eκείνη την εποχή υπήρχαν μόνο δημόσια νοσοκομεία και θεραπευτήρια σε μοναστήρια.
2. 19 Iουνίου 1982 - Novelle zum Krankenanstaltengesetz, Bundegesetzblatt Nr. 273/1982. 62a Krankenanstaltengesetz.
3. Regierungsvorlage 969 Beilage NR XV, Gesetzgebungsperiode 2.
4. Art. 49 Bundesverfassungsgesetz.

Και επειδή διάβασα και τερατολογίες σχετικά με τον αριθμό των οργάνων που θα αφαιρούνται ας δούμε ποιό είναι αυτό το ποσοστό στην Αυστρία μια χώρα που έχει πληθυσμό λίγο μικρότερο από την Ελλάδα
Tο 1999 λοιπόν υπήρξαν στην Aυστρία 25 δότες ανά 1 εκατομμύριο κατοίκων.
Εκτός λοιπόν από την Αυστρία, το Βέλγιο και το Λουξεμβούργο αντίστοιχους νόμους έχουν στην Ευρώπη η Γαλλία και η Ισπανία δίνοντας το δικαίωμα στους συγγενείς του νεκρού να αρνηθούν.
Σύμφωνα με μια πρόσφατη μελέτη (2009), για την υπάρχουσα διεθνώς κατάσταση οι χώρες που εφαρμόζεται η εικαζόμενη συναίνεση (presumed consent) του νεκρού είναι, εκτός από αυτές που αναφέρθηκαν : Αργεντινή, Βουλγαρία, Ελβετία( σε 15 καντόνια), Κόστα Ρίκα, Κροατία, Τσεχία, Φιλανδία, Ουγγαρία, Ισραήλ, Λετονία, Ιταλία, Νορβηγία, Παναμάς, Πολωνία, Πορτογαλία, Σιγκαπούρη, Σλοβακία, Σλοβενία, Σουηδία.
Στην Αυστρία λαμβάνονται όργανα και χωρίς την συγκατάθεση των συγγενών, ενώ σε πολλές γίνεται ενημέρωση των συγγενών και στην παρένθεση από τις παρακάτω είναι το ποσοστό των αρνούμενων συγγενών να δώσουν την συγκατάθεση τους. Βέλγιο(>10%), Βουλγαρία, Γαλλία, Ιταλία(10-20%), Νορβηγία, Ισπανία(21%), Σουηδία(50%)
Στην Κόστα Ρίκα με την ανανέωση της ταυτότητας μπορεί να δηλώσει κανείς ότι αρνείται να γίνει δότης, στον Παναμά εάν δεν το έχει αρνηθεί ο ίδιος μπορούν οι συγγενείς μέσα σε 6 ώρες από τον θάνατο.
Γραμματείες αρνουμένων να γίνουν δότες υπάρχουν στην Γαλλία, την Ουγγαρία, την Ιταλία, την Ολλανδία, την Πολωνία, την Πορτογαλία, την Ρουμανία, και την Σουηδία.

Εγγεγραμμένοι ως Δότες είναι στην Ολλανδία το 37% του πληθυσμού , ενώ το 63% δηλώνει ότι επιθυμεί να αποφασίσουν οι συγγενείς του, στην Αγγλία το 25% και στην Νέα Ζηλανδία αναγράφεται αν είσαι δότης στην άδεια οδήγησης .
Τέλος θέλω να τονίσω ότι δεν έχω καμία σχέση με τις μεταμοσχεύσεις και ούτε, ευτυχώς, κανένας δικός μου συγγενής ή έστω φίλος έχει τέτοια ανάγκη.

Σάββατο 2 Απριλίου 2011

ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΕΝΑ ΣΩΣΤΟ ΣΧΕΔΙΟ ΝΟΜΟΥ ΓΙΑ ΤΙΣ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ



Το τελευταίο διήμερο δεν είχα σερφάρει στο ιντερνέτ και έτσι δεν είχα διαβάσει τα γραφόμενα σχετικά με το σχέδιο νόμου για τις μεταμοσχεύσεις .
Το πρώτο σχετικό ποστ που διάβασα ήταν του Δείμου του πολίτη και διαβάζοντας το έχω μείνει κατάπληκτος από τις αντιρρήσεις που υπάρχουν σε ένα απόλυτα σωστό σχέδιο νόμου.
Είπα να γράψω ένα σχόλιο αλλά τελικά μου προέκυψε ένα σεντόνι οπότε προτίμησα να το ανεβάσω στο δικό μου μπλογκ.
Συμφωνώ απόλυτα με όσα γράφει ο Evan T στο σχόλιο του στο ποστ του Δείμου και το μεταφέρω ατόφιο .
Αλλού είναι το πρόβλημα, παίδες, που δημιουργεί αυτό το νομοσχέδιο. Μέχρι τώρα αν ήσουν καλός άνθρωπος πήγαινες και γινόσουνα δωρητής οργάνων και σου έλεγε μπράβο η νοσοκόμα. Άμα ήσουν αδιάφορος, δεν πήγαινες, αλλά η αδιαφορία δεν είναι ιδιαιτέρως κατακριτέα, ειδικά στην Ελλάδα.Τώρα το κράτος σου λέει: "Άμα είσαι κωλάνθρωπος και δε θες μετά θάνατον να σώσεις ανθρώπους που μπορείς, έλα να το δηλώσεις εγγράφως...ότι είσαι κωλάνθρωπος." και ο υπάλληλος που θα δέχεται την αίτηση θα σε κοιτάει ενδεχομένως με στραβό μάτι.
Δεν φλεγόμαστε για τα δικαιώματα των πτωμάτων μας, ούτε για την αυτοδιάθεση 80 κιλών κρέατος που προορίζεται για σάπισμα ή καύση.
Άλλωστε το δικαίωμα να πάρουμε τα όργανά μας στον τάφο υπάρχει ακέραιο με μία απλή δήλωση. Όχι. Να είμαστε εγωιστές και παράλογοι θέλουμε χωρίς να μπορεί να το μάθει ο περίγυρος... αυτό το δικαίωμα υπερασπιζόμαστε.
(Θα εξαιρέσω από αυτή την κριτική τους αντιρρησίες λόγω θρησκευτικών πεποιθήσεων).
*sarcasm mode* Πώς τολμάει το κράτος να θέλει να υπογράψεις χαρτί ότι είσαι εγωιστής και αδιαφορείς για το συνάνθρωπο; Και να σε κάνει να ξεκουβαληθείς από το σπίτι ή και να χάσεις μία ή δυο ώρες από τη δουλειά για να πας σε δημόσια υπηρεσία και να το παραδεχθείς; Αδιανόητο!Οπότε θέτω το ερώτημα σε νέα βάση. Αυτό που τριγυρίζουμε στις συζητήσεις για το νομοσχέδιο και κανείς δε συγκεκριμενοποιεί είναι αυτό:
"Έχει το δικαίωμα το κράτος να σε κάνει να παραδεχθείς εγγράφως ότι είσαι παραλόγως εγωιστής και ατομιστής;
"Διατυπωμένο έτσι, τολμώ να πω πως "ΟΧΙ".
Οπότε πρέπει να βρεθεί μια λύση για να μπορεί να δηλώσει ο καθένας την αντίθεσή του στο να χρησιμοποιηθούν τα όργανά του εύκολα, γρήγορα και όσο το δυνατόν πιο ανώνυμα. Τώρα δε σαρκάζω: Ο κάθε πολίτης ΕΧΕΙ το δικαίωμα να είναι κωλάνθρωπος χωρίς να μπορεί να το μάθει ο οποιοσδήποτε.

Στα παραπάνω θα προσέθετα και την προσωπική μου θέση που ενώ δεν θα είχα καμιά αντίρρηση να χρησιμοποιήσουν όργανα μου όταν πεθάνω από τεμπελιά και αν θέλεις και αδιαφορία δεν έχω δηλώσει εθελοντής γιατί ίσως γνωρίζω ότι αν τους το ζήταγαν οι δικοί μου άνθρωποι δεν θα είχαν αντίρρηση.
Ίσως πάντως λόγω αγνοίας έχουν γίνει μερικές παρανοήσεις σε σχέση με την πραγματικότητα.
1-Δεν πρόκειται εκ των πραγμάτων να αφαιρούνται όργανα από όλα τα πτώματα.
Σήμερα ο μέσος όρος ζωής στην Ελλάδα είναι 77 ετών οι άνδρες και 82 οι γυναίκες(κορακοζώητες πάντα!).
Αυτό σημαίνει ότι ουσιαστικά η πλειονότητα των πτωμάτων δεν διαθέτουν όργανα υγιή για μεταμόσχευση οπότε αποκλείονται από την διαδικασία. Σε αυτά προστίθενται και τα πτώματα όλων αυτών που πεθαίνουν σε νεώτερη ηλικία από παθολογικές αιτίες, νεοπλάσματα ή έπασχαν από μεταδοτικές ασθένειες όπως ηπατίτιδα, AIDS κτλ
2-Από όσα διάβασα διαπίστωσα πως πάρα πολλοί πιστεύουν πως η αφαίρεση των οργάνων θα είναι κάτι σαν χασάπικο που θα έχει ένα ψυγείο που όχι μόνο θα φυλάει όργανα προς μεταμόσχευση, μέχρι και πέη κατά την Cynical, για όσους προφανώς δεν έχει αποτέλεσμα το Viagra, αλλά και θα τα εμπορεύονται !Προφανώς βέβαια αυτό θα το κάνει, όπως γράφει η, τις περισσότερες φορές με σωστές απόψεις Cynical, ο κατάπτυστος Λοβέρδος που με το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων που με το έτσι θέλω θα αποσπά από τον καθένα μας θα εξασφαλίσει πόρους για τη συνέχιση της λειτουργίας του δημόσιου συστήματος υγείας !
Η έννοια του Πτωματικού δότη σημαίνει πως πρόκειται για άτομο με διαγνωσμένο εγκεφαλικό θάνατο, που ήδη νοσηλεύεται σε ΜΕΘ, βρίσκεται υπό μηχανική υποστήριξη της αναπνοής και άμεση παρακολούθηση και υποστήριξη της αιμοδυναμικής και μεταβολικής τους κατάστασης, μέχρις ότου ληφθεί η απόφαση για την αφαίρεση των οργάνων.
Από κει και πέρα η κατανομή των μοσχευμάτων στους υποψήφιους λήπτες του Εθνικού Μητρώου διενεργείται αναλόγως με το όργανο που μεταμοσχεύεται και βάσει κριτηρίων όπως η ομάδα αίματος, η ιστοσυμβατότητα, το ιατρικώς πιστοποιούμενο επείγον της επέμβασης, ο χρόνος αναμονής, η ηλικία, το σωματικό βάρος και η εγγύτητα του τόπου λήψης του μοσχεύματος προς τον τόπο μεταμόσχευσης.
Ο Εθνικός Οργανισμός Μεταμοσχεύσεων είναι αυτός που διαθέτει για τα επείγοντα περιστατικά ειδικό κατάλογο υποψηφίων ληπτών οι οποίοι έχουν προτεραιότητα στη λήψη μοσχεύματος.
Εδώ πρέπει να τονιστεί πως δυστυχώς από ανεπάρκειες του συστήματος πολλά μοσχεύματα δεν λαμβάνονται και με το σημερινό καθεστώς από ελλείψεις οργάνωσης, ιατρικού δυναμικού και κακού συντονισμού των εμπλεκομένων.
3-Είναι σαφές βέβαια ότι όλη αυτή η διαδικασία της διάθεσης οργάνων ΔΕΝ ΈΧΕΙ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΑΓΟΡΟΠΩΛΗΣΙΕΣ και βασίζεται ουσιαστικά στα κριτήρια που αναφέρθηκαν παραπάνω. Ένα νεφρό που πχ αφαιρέθηκε στην Αθήνα μπορεί να μεταφερθεί στην Θεσσαλονίκη που υπάρχει ο ασθενής με την ίδια ιστοσυμβατότητα.
Καταλαβαίνει λοιπόν κανείς πόσο αβάσιμη και αστήρικτη είναι η φοβία και η υποψία ότι θα πεθάνουν κάποιον για να δώσουν τα όργανα του σε κάποιον που θα πληρώσει να τα πάρει.
Για αυτή την ανοησία αλλά και για την άλλη ευρέως κυκλοφορούσα πεποίθηση πως σκοτώνουν ανθρώπους για να τους πάρουν τα όργανα είχα γράψει στο παρελθόν το ποστ ΜΕΤΑΜΟΣΧΕΥΣΕΙΣ ΑΕ .
4-Τα παραπάνω πιστεύω ότι αποδεικνύουν ότι ουσιαστικά τα όργανα που πρόκειται να ληφθούν, αναγκαστικά είναι από ένα μικρό αριθμό υγιών ατόμων που η αιτία θανάτου τους είναι κυρίως ατυχήματα και στα οποία έχει επέλθει εγκεφαλικός θάνατος. Οι τραυματίες αυτοί βρίσκονται συνήθως σε μονάδες εντατικής θεραπείας, οι οποίες εκ των πραγμάτων δεν έχουν σχέση με τις χειρουργικές μονάδες μεταμοσχεύσεων, αλλά συνδέονται μόνο με τον Εθνικό Οργανισμό Μεταμοσχεύσεων μέσω και του οποίου και διακινούνται τα μοσχεύματα.
Για όσους δεν το γνωρίζουν οι μονάδες εντατικής θεραπείας που βρίσκονται στα διάφορα νοσοκομεία, κάνουν τις εισαγωγές των ασθενών μέσω ΕΚΑΒ και όχι απευθείας. Αυτό σημαίνει πως αν πχ ακόμα και αν ένας ασθενής νοσηλεύεται στο α νοσοκομείο που διαθέτει μονάδα και έχει ανάγκη νοσηλείας σε μονάδα, είναι αρκετά πιθανό να μεταφερθεί στο κενό κρεβάτι της μονάδας του β νοσοκομείου.
Τα σχετικά με τον εγκεφαλικό θάνατο και την πρακτικώς ακολουθούμενη διαδικασία για τις μεταμοσχεύσεις ,περιγράφει με εξαιρετικό τρόπο το παρακάτω κείμενο της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας που ἀντικρύζει τὶς μεταμοσχεύσεις, ὅπως καὶ κάθε τι ποὺ σχετίζεται μὲ τὴν ὑγεία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τὴν πάλη του μὲ τὸν θάνατο, μὲ ἰδιαίτερη συμπάθεια, κατανόηση καὶ αἴσθημα σοβαρότητος.
῾Ο ἐγκεφαλικὸς θάνατος ἀποτελεῖ γεγονὸς ὁριστικῆς καὶ ἀνεπίστρεπτης καταστροφῆς τοῦ ἐγκεφάλου καὶ κατάσταση πλήρους ἀπώλειας αἰσθήσεων καὶ συνειδήσεως. Κατ' αὐτὸν ἡ ἀναπνευστικὴ λειτουργία συντηρεῖται μόνον μηχανικά, ἡ δὲ διακοπὴ τῆς τεχνητῆς ὑποστηρίξεως ὁδηγεῖ σὲ σχεδὸν ἄμεση παύση καὶ τῆς καρδιακῆς λειτουργίας.
Αὐτὸ ποὺ στὴν οὐσία κάνει ἡ τεχνητὴ ὑποστήριξη τῆς ἀναπνοῆς εἶναι ὅτι προσωρινὰ ἀναχαιτίζει τὴν διαδικασία ἀποσυνθέσεως τοῦ σώματος ὄχι ὅμως καὶ τὴν ἀναχώρηση τῆς ψυχῆς.
῾Ο ἐγκεφαλικὸς θάνατος πρέπει ὁπωσδήποτε νὰ διαφοροποιηθεῖ ἀπὸ τὴν φυτικὴ κατάσταση -ποὺ συνήθως ὀνομάζεται «κλινικὸς θάνατος». Κατ' αὐτήν, τὸ ἐγκεφαλικὸ στέλεχος λειτουργεῖ καὶ ὡς ἐπὶ τὸ πλεῖστον δὲν ἀπαιτεῖται τεχνητὴ ὑποστήριξη. ᾿Επειδὴ ὑπάρχει πάντοτε ὁ κίνδυνος -σὲ μεμονωμένες εὐτυχῶς περιπτώσεις-, ἀπροσεξίας, λάθους ἢ καὶ ἀσέβειας πρὸς τὸ γεγονὸς τοῦ θανάτου, ἡ ᾿Εκκλησία μαζὶ μὲ τὴν πλειοψηφία τοῦ ἰατρικοῦ καὶ νοσηλευτικοῦ κόσμου καὶ τῶν ἁρμοδίων κοινωνικῶν φορέων, ἀπαιτεῖ τὴν ἐξασφάλιση τῆς ἀκριβοῦς τηρήσεως τῶν διεθνῶς ἀποδεκτῶν κριτηρίων διαγνώσεως τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου. ῎Ετσι:
α) εἶναι ἀπαραίτητη ἡ τεκμηριωμένη καὶ σαφὴς διαπίστωση τῶν αἰτίων τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου.
β) ῾Η πιστοποίηση τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου πρέπει νὰ γίνεται ἀπὸ ἐπιτροπὴ εἰδημόνων ποὺ νὰ μὴν ἔχουν καμμία σχέση ἐξαρτήσεως ἀπὸ τὶς μεταμοσχευτικὲς ὁμάδες καὶ ἐπὶ τῇ βάσει τῶν ὑφισταμένων κλινικῶν καὶ ἐργαστηριακῶν κριτηρίων.
γ) Τὰ κριτήρια τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου δὲν εἶναι ἐπαρκῆ ἂν εἶναι μόνον κλινικά. Πρέπει νὰ προστεθοῦν καὶ ἐργαστηριακά (ἀξονικὴ τομογραφία καὶ ἕνα ἠλεκτροεγκεφαλογράφημα) ὥστε νὰ ἐπιβεβαιωθεῖ, κατὰ τὸ δυνατόν, ὄχι μόνο ἡ παύση τῶν λειτουργιῶν τοῦ ἐγκεφαλικοῦ στελέχους, ἀλλὰ καὶ τοῦ φλοιοῦ.
῞Οπου δὲν ὑπάρχει ἐμφανὴς αἰτία ἐγκεφαλικῆς βλάβης πρέπει νὰ ἐπαναλαμβάνονται οἱ ἐξετάσεις γιὰ μεγαλύτερη ἐπιβεβαίωση, ἀκόμη κι ἂν αὐτὴ ἡ καθυστέρηση ὁδηγεῖ σὲ ἀπώλεια τῶν ὀργάνων.
δ) Πρὶν ἀπὸ τὶς δοκιμασίες τοῦ ἐγκεφαλικοῦ θανάτου θὰ πρέπει νὰ ἔχουν προηγηθεῖ οἱ βιοχημικὲς ἐξετάσεις ποὺ νὰ παρουσιάζουν φυσιολογικὲς τιμὲς (ὄχι οὐρία οὔτε ἠλεκτρολυτικὲς διαταραχές).
᾿Επίσης, γιὰ νὰ ἐλεγχθεῖ ὁ ἐγκεφαλικὸς θάνατος πρέπει νὰ ἔχουν παρέλθει τουλάχιστον 24 ὧρες ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ τοῦ συμβάντος.

Για την ακρίβεια η διάγνωση του εγκεφαλικού θανάτου τίθεται από τρεις γιατρούς ειδικούς και έμπειρους σ’ αυτό το θέμα, οι οποίοι δεν ανήκουν σε καμιά μεταμοσχευτική ομάδα και οι οποίοι είναι: α) Ο θεράπων ιατρός (εντατικολόγος) του «ασθενούς», β) ένας νευρολόγος ή νευροχειρουργός και γ) ένας αναισθησιολόγος.
5-Με την ψήφιση αυτού του νόμου σταματάει ευτυχώς και η άκρως επώδυνη και ψυχοφθόρα διαδικασία της λήψης της συγκατάθεσης από του συγγενείς για την λήψη οργάνων την ώρα του μεγάλου πόνου όταν τους ανακοινώνουν τον θάνατο του ανθρώπου τους, και αποφεύγονται έτσι όλες αυτές οι θλιβερές συζητήσεις και αντιγνωμίες που μπορεί να προκύψουν όταν οι συγγενείς δεν συμφωνούν όλοι.
Βέβαια στην πρακτική του εφαρμογή δεν πιστεύω πως σε περίπτωση που οι συγγενείς αρνούνται την λήψη οργάνων από τον άνθρωπο τους το ιατρικό προσωπικό θα προχωρούσε σε αυτή αδιαφορώντας για τις αντιρρήσεις αυτές.
Ίσως πάντως θα έπρεπε να προστεθεί στο νόμο πως όταν οι συγγενείς α και β βαθμού αρνούνται εγγράφως την λήψη οργάνων αυτή να μην γίνεται.
6-Σχετικά με την νομική άποψη πως με τον νόμο αυτό το νεκρό σώμα θα ανήκει κατ' αρχήν στο κράτος θα έλεγα πως μετά το θάνατο μας αυτό ανήκει στα σκουλήκια και αυτό πάλι για 3 μόνο χρόνια σε νοικιασμένο χώμα, για όσους δεν διαθέτουν οικογενειακό τάφο.
Επίσης σε σχέση με το σύνταγμα που γράφει ο αγαπητός μου thinks σε σχόλιο του στο ποστ του Δείμου, κοίταξα τα σχετικά άρθρα που αναφέρει και δεν βρήκα ότι το σχέδιο έρχεται σε αντίθεση με καμία από αυτές. Συγκεκριμένα:
Άρθρο 5 παρ 2 αναφέρεται σε απόλυτη προστασία της ΖΩΗΣ ,τιμής ,ελευθερίας δηλαδή σε ΖΩΝΤΑΝΟΥΣ ανθρώπους και όχι σε πτώματα.
Άρθρο 9Α αναφέρεται στη συλλογή προσωπικών δεδομένων η οποία όμως ελέγχεται από ανεξάρτητη αρχή. Πχ τα ιστορικά των ασθενών στα νοσοκομεία.
Άρθρο 13 παρ1 και 2 Αναφέρεται στην ελευθερία της θρησκευτικής συνείδησης. Η άρνηση του να γίνεις δότης δεν προϋποθέτει να δηλώσεις αν είναι για θρησκευτικούς ή άλλους λόγους.
Άρθρο 109 παρ1 αναφέρεται ότι δεν επιτρέπεται μεταβολή περιεχομένου διαθήκης.
Τέλος ένα εξαιρετικά ενημερωμένο και κατατοπιστικό πόστ είναι το Δωρεά-οργάνων-φοβία του apeleytheros που αξίζει να το διαβάσουν όσοι ενδιαφέρονται για το θέμα.

DANNY'S WAKE-ΜΙΑ ΑΞΙΟΛΟΓΗ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ





Μερικές φορές αν ακολουθήσει κανείς την παρόρμηση του βγαίνει τελικά κερδισμένος! Έτσι και εγώ ακολούθησα σήμερα την παρόρμηση μου να πάω να δώ μια θεατρική παράσταση για την οποία δεν ήξερα τίποτα και δεν είχα ακούσει και τίποτα και μάλλον μέσα στο πλήθος των θεατρικών παραστάσεων δεν θα έπαιρνα χαμπάρι ούτε πότε ανέβηκε ούτε πότε κατέβηκε, όπως συμβαίνει με ένα σωρό άλλες αξιόλογες παραστάσεις που χάνουμε μέσα από τον τεράστιο και εξωπραγματικό αριθμών θεατρικών έργων που ανεβαίνουν στην Αθήνα.
Την παρόρμηση αυτή την προκάλεσε ένα ευγενικό e-mail που πήρα χθες και διαβάζοντας το μου κίνησε το ενδιαφέρον για την παράσταση που μου πρότεινε.
Το e-mail έγραφε τα εξής:

Αγαπητέ Αθεοφοβε,
Ειμαι πιστή αναγνώστρια και φανατική θαυμάστρια του blog σας.
Παίρνω το θάρρος για αυτό το e-mail από το γεγονός ότι συχνά αναφέρεστε σε αυτό σε θεατρικές παραστάσεις που έχετε παρακολουθήσει.
Θα ήθελα λοιπόν να στρέψω την προσοχή σας σε μια παράσταση, προσπάθεια νέων ανθρώπων που πιστεύω ότι θα άξιζε της προσοχής σας!
Πρόκειται για την παράσταση DANNY'S WAKE που παίζεται στο Θέατρο Ακαδήμεια στην Ακαδημία Πλάτωνος, Μαραθωνομάχων 8 κάθε Παρασκευή και Σάββατο.
Σίγουρα θα παίζεται τα επόμενα 2 ΠαρασκευοΣάββατα και ίσως αν έχουν καλή πορεία να συνεχίσουν και μετά το Πάσχα.
Η τιμή του εισιτηρίου δεν είναι απαγορευτική, η είσοδος έχει 15 ευρώ.
Αν και τα παιδιά είναι φίλοι, δυστυχώς δεν έχω το θάρρος να ζητούσα ίσως κάποια πρόσκληση. Άλλωστε η πρόθεση μας είναι να στηρίξουμε κάποιες δημιουργικές απόπειρες σε δύσκολους καιρούς!
Αν νομίζετε ότι θα σας δοθεί η ευκαιρία και θα είχατε την διάθεση, θα χαιρόμουν να είχα την άποψη σας σχετικά με την παράσταση.DANNY’S WAKE του Jim Sweeney A’ βραβείο Fringe Festival Εδιμβούργου, 1999 Μαύρη κωμωδία Για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Το «Danny’s Wake» είναι το πρώτο θεατρικό έργο του Άγγλου ηθοποιού και συγγραφέα Jim Sweeney .
Το «Danny’s Wake» είναι μια μαύρη κωμωδία και ανεβαίνει σε πρώτη πανελλήνια παρουσίαση και μόνο για 10 παραστάσεις, την Παρασκευή 18 Μαρτίου 2011 στο Θέατρο Ακαδήμεια, (Μαραθωνομάχων 8, Ακαδημία Πλάτωνος, τηλ: 210-5125.600) σε μετάφραση Ερρίκου Μπελιέ και σκηνοθεσία Τάσου Αλατζά.
Ο Μπίλλυ είναι υδραυλικός. Ο Πάτρικ είναι καθηγητής. Ο Ντάννυ είναι....νεκρός. Ο Μπίλλυ και ο Πάτρικ πρέπει να ξενυχτήσουν τον Ντάννυ όλο το βράδυ πριν την κηδεία του. Ήταν και οι τρεις οι καλύτεροι φίλοι μέχρι που τελείωσαν το σχολείο. Από τότε δεν έχουν ξανασυναντηθεί. Ο Πάτρικ παντρεύτηκε κι έφυγε. Ο Μπίλλυ παντρεύτηκε, χώρισε και έμεινε. Το μόνο που τους ενώνει είναι η παιδική τους ηλικία. Κατά την διάρκεια της νύχτας οι δύο «φίλοι» θα προσπαθήσουν να επικοινωνήσουν, θα ξεδιπλώσουν τις ζωές του, θα θυμηθούν τα παλιά, θα γελάσουν, θα πιούν, θα τσακωθούν. Οι παλιές πληγές θα ανοίξουν και οι ανησυχίες τους θα βγουν στο φως. Μέσα σε μια νύχτα θα δούμε την πραγματική τους ζωή, που έκρυβαν τόσα χρόνια.
Σκηνικά - κουστούμια: Ελένη Καραμέρου Ηθοποιοί: Μάνος Τριανταφυλλάκης (Μπίλλυ), Τάσος Αλατζάς (Πάτρικ) Φωτισμοί: Τάσος Παλαιορούτας
Χώρος: Θέατρο Ακαδήμεια, Μαραθωνομάχων 8, Ακαδημία Πλάτωνος (100 μ. από τη διασταύρωση Λεωφ.Αθηνών-Καβάλας με την Σπ. Πάτση) Κρατήσεις: τηλ: 210-5125.600 (Ώρες ταμείου 10πμ-6μμ, Παρ.-Σάβ.10πμ-9.00μμ)
Παραστάσεις: Παρασκευή και Σάββατο στις 9.15μμ (από Παρ. 18 Μαρτίου έως Σάβ. 16 Απριλίου)
Εισιτήρια: 15 ευρώ, 10 ευρώ (φοιτητικό), ατέλειες Θέσεις θεάτρου: 130 Διάρκεια: 70 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)
Σας ευχαριστώ για το χρόνο που μου αφιερώσατε!

Αφού μελέτησα λοιπόν τον χάρτη βρέθηκα το βραδάκι στον Κολωνό συνοικία που στα παιδικά μου χρόνια πηγαίναμε συχνά με την γιαγιά μου να επισκεφτούμε την αδελφή της που έμενε εκεί και μερικές φορές να παρακολουθήσουμε και το ποικίλο πρόγραμμα που είχε τότε ένα θερινό αναψυκτήριο στην Λένορμαν το ΑΚΡΟΝ.
Η πρώτη έκπληξη ήταν το ίδιο το θέατρο Ακαδήμεια που είναι ένας άκρως καλόγουστος λειτουργικός και με μεράκι φτιαγμένος χώρος .
Ο φόβος μου πηγαίνοντας στο θέατρο ήταν να μην βρεθώ σε καμιά αντίστοιχη δυσάρεστη θεατρική εμπειρία σαν και αυτή που είχα στα φοιτητικά μου χρόνια.
Ένας μετέπειτα πολύ γνωστός και πετυχημένος ηθοποιός και σκηνοθέτης του θεάτρου και του κινηματογράφου, ήταν οικογενειακός μας γνωστός και όταν απέκτησε άγνωστος τότε θέατρο, μας είχε γράψει τους δικούς σαν συνδρομητές του θεάτρου οπότε πληρώντας ένα ποσό στην αρχή της σαιζόν μπορούσες να δείς όλα τα έργα που θα ανέβαιναν κατά την διάρκεια της .
Οι δικοί μου έδιναν σε μένα τα εισιτήρια, όποτε με ένα φίλο μου πήγαμε σε μία παράσταση που οι θεατές ήσαν δυστυχώς λιγότεροι από τους ηθοποιούς επί σκηνής.
Το έργο ήταν τότε πρωτοποριακό, μεγάλη όμως κινηματογραφική επιτυχία μετά, αλλά καθώς κανένας δεν είχε αγοράσει πρόγραμμα δεν ξέραμε πότε τελείωνε μια πράξη και πότε είχε διάλειμμα.
Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα σε μια διακοπή να έρθει η ταξιθέτρια και να μας ειδοποιήσει ότι το έργο είχε τελειώσει οπότε καταντροπιασμένοι σηκωθήκαμε και φύγαμε!
Εδώ λοιπόν ήταν η δεύτερη έκπληξη!
Το θέατρο ήταν σχεδόν γεμάτο κυρίως με νέους με πλειοψηφία, όπως πάντα των γυναικών.
Η τρίτη έκπληξη ήταν η ίδια η παράσταση!
Οι δύο νέοι ηθοποιοί είχαν μπει στο πετσί του ρόλου τους και είχες την αίσθηση πως έβλεπες υπαρκτά πρόσωπα σε πραγματικές καταστάσεις παρά την εξόχως σουρεαλιστική ατμόσφαιρα του έργου .
Βέβαια είχαν να ερμηνεύσουν ένα εξαιρετικά πνευματώδες θεατρικό έργο με συνεχή ευρήματα και ατάκες που μπορεί μεν να αναφέρονται στις σχέσεις των δύο ατόμων και του νεκρού από τα παιδικά και νεανικά τους χρόνια, αλλά ταυτόχρονα έθιγαν εκτός από τις σχέσεις ανδρών και γυναικών και τις υπάρχουσες μεταξύ τους ταξικές διαφορές. Ακριβώς σε αυτά τα σατιρικά στοιχεία βασίζεται το έργο για να προκαλέσει το γέλιο του θεατή χωρίς να καταφεύγει στις συνήθεις ευκολίες της φαρσοκωμωδίας και της επιθεώρησης.
Ελπίζω πως το έργο θα ξεπεράσει τον προγραμματισμένο αριθμό παραστάσεων γιατί το αξίζει και βέβαια εκτός από τους συντελεστές της παράστασης από την οποία φύγαμε με φτιαγμένη την ψυχική μας διάθεση θέλω να ευχαριστήσω και την διαδικτυακή φίλη που με παρακίνησε να την δώ.