Σάββατο 15 Οκτωβρίου 2016

Η ΑΝΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙ ΦΟΒΟ ΣΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ.




Στην δημοσκόπηση της  ΑΥΓΗΣ, επίσημου οργάνου του ΣΥΡΙΖΑ, καταγράφεται  η  έντονη δυσαρέσκεια των πολιτών από την σημερινή διακυβέρνηση , με το 90% να δηλώνουν δυσαρεστημένοι από τη λειτουργία της κυβέρνησης και το 85% να εκτιμά ότι η χώρα κινείται σε λάθος κατεύθυνση.
Αντίστοιχα επίσης  το 80% δηλώνει δυσαρεστημένο και με τη λειτουργία της αντιπολίτευσης. 
Τέλος το 45% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι καμία από τις δύο μεγάλες δυνάμεις της πολιτικής σκηνής δεν αποτελούν την καλύτερη λύση για τη διακυβέρνηση της χώρας.


Αναπόφευκτα λοιπόν το συναίσθημα που δημιουργείται στους πολίτες είναι φόβος  για το θλιβερό παρόν αλλά ακόμα χειρότερα για το σκοτεινό και αβέβαιο μέλλον. Ο φόβος  έχει καταστεί κυριαρχικό συναίσθημα σε πολλούς  πολίτες που δεν διακρίνουν καμία ελπίδα φωτός τόσο στην προσωπική αλλά και οικογενειακή τους κατάσταση όσο και για το μέλλον της  χώρας.
Σε δύο συνεχόμενα σύντομα άρθρα του, ο Γιάννης Μαρίνος με εύστοχο τρόπο αναπτύσσει το θέμα αυτό τόσο από την πλευρά των οικονομικών ομάδων των  ατόμων, όσο και των κοινωνικών τάξεων που  θίγονται από την κρίση.



Ενα φάντασμα πλανιέται πάνω από την Ελλάδα: Ο φόβος. Το 83% των ελλήνων πολιτών διακατέχεται από φόβο για το χειρότερο (δημοσκόπηση της Marc).
 Και ανάμεσα σε αυτό το καταθλιπτικό ποσοστό περιλαμβάνονται και εκείνοι οι τραγικοί συμπολίτες μας που παραδόθηκαν στη μοίρα τους, έχοντας πια χάσει κάθε αίσθηση φόβου. Οι μακροχρόνια άνεργοι, οι άστεγοι και πένητες που καταφεύγουν στα συσσίτια της κακοσυκοφαντούμενης Εκκλησίας και κάποιων δήμων, αν δεν αρκούνται στα αποφάγια των σκουπιδοτενεκέδων.


 Οι ανάπηροι που τους κόβουν την ήδη πενιχρή σύνταξη, οι ανήμποροι γέροντες που τους έχει εγκαταλείψει η πρόνοια του κράτους, οι άλλοτε φίλοι, ακόμα και τα παιδιά τους καθώς και αυτά αγωνίζονται για να επιβιώσουν.
Είναι μετά ο φόβος των νεότερων γενεών για το αύριο, με ανά χείρας χιλιάδες άχρηστα πτυχία καθώς η ανεργία μαστίζει ενάμισι εκατομμύριο συνέλληνες, Δημόσιο και ΔΕΚΟ σταμάτησαν να προσλαμβάνουν, κλείνουν η μία μετά την άλλη οι λίγες απομένουσες μεγάλες επιχειρήσεις και κατά δεκάδες χιλιάδες οι μικρομεσαίες, αν δεν προλάβουν να εγκαταλείψουν τα αφιλόξενα πια σύνορα της Ελλάδας όπως και οι περισσότεροι ταλαντούχοι και προικισμένοι με τις αναγκαίες γνώσεις νέοι μας αναζητώντας καλύτερη τύχη στην υπόλοιπη Ευρώπη και στις άλλες ηπείρους.


Είναι μετά η απελπισία των ήδη ασθενών που αναμένουν μάταια στις ουρές των νοσοκομείων ή των άλλοτε περήφανων γηρατειών που πληρώνουν από την τσέπη τους τα φάρμακα που δεν τους χορηγούν πια τα ασφαλιστικά τους ταμεία.
Παράλληλα και η μεγάλη μάζα των ήδη εργαζομένων που υπάλληλοι ζουν με τον καθημερινό φόβο πως θα βρεθούν στον δρόμο από τις συρρικνούμενες επιχειρήσεις που αγωνίζονται για να επιβιώσουν.


Εναν φόβο που ζουν και οι περισσότεροι πια από όσους εργάζονται ακόμα και σε υγιείς επιχειρήσεις, τις οποίες απειλεί το ανελέητο και παμφάγο κράτος και οι πολιτικοί του διαχειριστές επιβάλλοντας τον έναν φόρο μετά τον άλλον, αυξάνοντας τους συντελεστές ακόμα και στους ήδη δυσβάσταχτους ισχύοντες και εφευρίσκοντας κάθε είδους προσχήματα για να γεμίσουν τα τρύπια δημόσια ταμεία.


Είναι ακόμα ο φόβος όχι μόνο των ήδη συνταξιούχων, αλλά και των εργαζομένων ή των ήδη νεοεισερχομένων στην αγορά εργασίας καθώς και ο ήδη ανελέητος ασφαλιστικός νόμος Κατρούγκαλου είναι βέβαιο ότι δεν τους εγγυάται ούτε στοιχειωδώς αξιοπρεπή σύνταξη όσο υψηλές εισφορές και αν υποχρεώνονται να καταβάλλουν και αυτοί και οι εξίσου απομυζούμενοι εργοδότες τους.


Ακόμα πιο ξαφνικός και ασήκωτος είναι ο φόβος των ελεύθερων επαγγελματιών, που τους ανακάλυψε για να τους χαρατσώσει ανελέητα το μέχρι τώρα χαριστικό προς αυτούς πολιτικό σύστημα, σε μια εποχή που πολλοί εξ αυτών (μηχανικοί, αρχιτέκτονες ή ακόμα και οι απερίσκεπτα πλεονάζοντες δικηγόροι) κυνηγούν με το ντουφέκι την πελατεία των ανύπαρκτων αγοραστών ακινήτων λόγω ΕΝΦΙΑ.
Ακόμα και νησίδες βολεμένων ή διαφευγόντων τη φορολόγηση του στυγνού κράτους λόγω της ροβεσπιερικής αναλγησίας των ασκούντων έστω και νομίμως την εξουσία δεν μπορούν πια να αποφύγουν τον φόβο του αύριο, καθώς η Δάντεια Κόλαση τους προειδοποιεί χαιρέκακα ότι θα πρέπει να χάσουν και αυτοί κάθε ελπίδα.


  
Ο φόβος που τείνει να κυριαρχήσει στην ελληνική κοινωνία δεν περιορίζεται μόνο στα αδύναμα και ανήμπορα μέλη της, όπως περιγράψαμε την προηγούμενη Κυριακή. Ήδη διαβρώνει και τα ισχυρότερα.


Η μεσαία τάξη, άλλοτε ενθουσιώδης, ξέγνοιαστη, σπάταλη, προεξοφλώντας καλύτερες μέρες, έχασε σχεδόν απότομα το έδαφος κάτω από τα πόδια της και έφθασε αμήχανα και άγαρμπα να εκφράζει την αγωνία της για το κακό που τη βρήκε, ακόμα και με δημόσιες αλλά άσφαιρες διαμαρτυρίες, καθώς ανεπαισθήτως βρέθηκε εκτός των τειχών, με ένα αύριο σκότους και ερέβους.



Οι προνοητικότεροι φορείς του κεφαλαίου, που πρωτοπορούσαν άλλοτε στις αναπτυξιακές δραστηριότητες, φρόντισαν εγκαιρότερα να τεθούν μακράν του εχθρού. Απέσυραν καταθέσεις για ασφαλέστερα καταφύγια, μετέθεσαν τις οικονομικές έδρες τους ή ακόμα και τις παραγωγικές δραστηριότητές τους εκτός των ελληνικών συνόρων. Οι αφελέστεροι, που έφθασαν να στηρίξουν την για πρώτη φορά στην εξουσία Αριστερά, θρηνούν τώρα επί των ερειπίων στα οποία κατέληξαν αδόξως οι προσδοκίες τους, όπως π.χ. ο κ. Κοντομηνάς και ο αριστερός ινστρούχτοράς του Λαζόπουλος.
Ο ίδιος φόβος ξαφνικά άρχισε να διακατέχει ακόμα και τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο, που στήριξε φρούδες ελπίδες στο γελαστό παιδί της νέας εξουσίας, το οποίο προσέτρεχε στην ευλογία του μολονότι δήλωνε άθεο!


Έκδηλος είναι ο φόβος και στην αίθουσα του Κοινοβουλίου. Παραλύει την προσωπικότητα και τη συνείδηση των βουλευτών των κυβερνώντων κομμάτων που ψηφίζουν «Ναι σε όλα», αναλογιζόμενοι πανικόβλητοι τον πολιτικό αφανισμό και κυρίως τη διαπόμπευση που τους αναμένει από την επερχόμενη κατάρρευση της εξουσίας τους. Ενώ ένας διαφορετικός φόβος έχει αρχίσει να εμφωλεύει στο υποσυνείδητο των βουλευτών της αντιπολίτευσης  από το δέος της σχεδόν αδύνατης διαχείρισης ενός καταρρέοντος κράτους και ενός πια γενικευμένης απειθαρχίας λαού που θυμωμένος, σαστισμένος και απελπισμένος ολισθαίνει προς την άρνηση και το γκρέμισμα όσων έχουν απομείνει.


Ο φόβος είναι έκδηλος και στην κορυφή της εξουσίας και των θεσμών, που δεν αφήνει πια έξω ούτε τους ανεξάρτητους ισόβιους δικαστές, καθώς πιέζονται να αγνοούν ακόμα και το Σύνταγμα προκειμένου να αφεθεί ανεξέλεγκτη η εκτελεστική εξουσία στην απεγνωσμένη προσπάθειά της να γίνει καθεστώς Μαδούρο. Η ασυνήθιστη συμπεριφορά της ανώτατης ηγεσίας τους είναι έκδηλη και προκαλεί βαθιά ανησυχία και σε εκείνους που ακόμα δεν έχει παραλύσει ο φόβος.


Ένας φόβος διάχυτος στις τάξεις διανοουμένων, καλλιτεχνών και των περισσότερων δημοσιογράφων, που διακατέχονται μάλιστα και από αφόρητη αγωνία για τα καταρρέοντα ασφαλιστικά τους ταμεία, πέρα από την καλπάζουσα ανεργία τους που θα επαυξήσει η ηροστράτεια πολιτική του κ. Τσίπρα στον τηλεοπτικό χώρο. Αποτέλεσμα: υποβαθμίζονται οι κραυγές αγωνίας ακόμα και των πιο προβεβλημένων και αξιοσέβαστων αγωνιστών-συμβόλων της Αριστεράς Μίκη Θεοδωράκη και Μανώλη Γλέζου.
Εις επίρρωσιν αναδύεται ο κίνδυνος να προκύψει από τις τάξεις των εξαθλιωμένων και παγιδευμένων στα σύνορα της χώρας μας προσφύγων και το εκδικητικό Ισλάμ. Ένας κίνδυνος που θα υποδαυλίσει και η αναβίωση των οθωμανικών ονείρων του φανερά πια απειλούντος τα νησιά μας υποψήφιου χαλίφη Ερντογάν.
Άφοβοι και προστατευμένοι μόνο οι αναρχικοί και οι ως τώρα ανενόχλητοι φοροφυγάδες.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου