Παρασκευή 29 Σεπτεμβρίου 2017

Β-ΣΤΙΓΜΙΟΤΥΠΑ ΑΠΟ ΤΑΞΙΔΙΑ ΣΤΗΝ ΙΤΑΛΙΑ (Ρώμη,Κάτω Ιταλία-Σικελία)




 Η Ρώμη ήταν αναπόφευκτα το επόμενο μέρος της Ιταλίας που βρεθήκαμε για λίγε μέρες οικογενειακώς έχοντας  μαζί μας κα ένα ζευγάρι κουμπάρων μας.
Επειδή ο χρόνος μας ήταν περιορισμένος αναγκαστικά σε αυτό το ταξίδι είχα από ταξιδιωτικό οδηγό καθορίσει από πριν ακόμα και από που θα περπατήσουμε, ώστε να μπορέσουμε τελικά να δούμε τα σημαντικότερα από τα μνημεία της πόλης.
Ο κουμπάρος μου, γενικώς αδιάφορος για τις αρχαιότητες, πήγε και παρακολούθησε ένα συνέδριο και έτσι εγώ σέρνοντας μαζί μου 3 γυναίκες κατάφερα να τις ξεποδαριάσω στο περπάτημα, πετυχαίνοντας όμως τελικά να δούμε όλα όσα είχα προγραμματίσει, εκτός δυστυχώς από τα λουτρά του Καρακάλλα ,που δεν ήξερα πως την Δευτέρα ήσαν κλειστά όπως με ενημέρωσαν από την ρεσεψιόν του ξενοδοχείου μας .



Στα διαφημιστικά φυλλάδια όμως που είχε εκεί είδα πως μπορούσαμε να πάρουμε μια εκδρομή στην  Βίλα ντ' Έστε και στην Έπαυλη του Αδριανού οπότε πάραυτα ζήτησα από τον ρεσεψιονίστ  να μας την κλείσει. Ο ιταλός όμως μου πρότεινε με τα ίδια λεπτά να μας πάει στα μέρη αυτά με μια παλιά μαύρη Cadillac που είχε συνεργάτης του ξενοδοχείου.


Έτσι μεγαλοπρεπώς πήγαμε εκεί και με το ίδιο αυτοκίνητο, μετά από σχετικά παζάρια, φτάσαμε στο αεροδρόμιο για την επιστροφή.
Στην Ρώμη είναι το μοναδικό μέρος που προσπάθησαν κάτι παιδιά να μου κλέψουν την κινηματογραφική μου μηχανή λίγο πιο πέρα από το Κολοσσαίο,  με το κόλπο ότι έχει λερωθεί το μπατζάκι  του παντελονιού μου.


Στην Ρώμη είχα ξαναβρεθεί για ένα πρωινό το 1988, σαν ενδιάμεσο σταθμό  πηγαίνοντας στο Περού. Θυμάμαι από τότε πάντα την σκηνή στο Φιουμιτσίνο που περιγράφω στο ΠΩΣ ΕΝΑΣ ΘΕΡΙΑΚΛΗΣ ΕΚΟΨΕ ΤΟ ΡΗΜΑΔΙ αλλά επίσης και το πόσο ακριβά μου φάνηκαν ότι φάγαμε στο πόδι, σε μια βόλτα που κάναμε στο κέντρο της πόλης πριν να επιστρέψουμε στο αεροδρόμιο.
Αυτή την φορά διαπίστωσα πως εκτός από την ακρίβεια δεν πρέπει να τρως στα τουριστικά μέρη μιας πόλης γιατί οι μερίδες είναι στην ποσότητα δείγματος!


 Η  μακαρονάδα στην Πιάτσα Ναβόνα ήταν νόστιμη αλλά το μέγεθος της ήταν ακριβώς αντίστροφο με την τιμή της!
Τέλος έξω από την Σάντα Μαρία Ματζόρε είδα ένα μοναδικό θέαμα!


Μέσα σε δύο δευτερόλεπτα σχεδόν συννέφιασε ο ουρανός από ένα σμήνος περιστεριών που μαζεύτηκε αυτόματα από διάφορα μέρη της πόλης μόλις πήραν χαμπάρι ότι ερχόταν μια γυναίκα που τα τάιζε.
Το επόμενο ταξίδι στην Ιταλία ήταν στην Κάτω Ιταλία και την Σικελία, με ένα γραφείο ταξιδιών που είχε τότε ο ιδιοκτήτης του την φήμη ότι ειδικεύεται στην περιοχή αυτή. Χάρις στην φήμη αυτή κατάφερε να είμαστε 2 πούλμαν γεμάτα για το ταξίδι αυτό.
Ενώ πράγματι γνώριζε την περιοχή και είχε γνώσεις, ήταν τελείως ανοργάνωτος και ανεύθυνος σε σημείο να βρίσκεται ο κόσμος  την συγκεκριμένη ώρα μέσα στο πούλμαν και να  περιμένουμε αυτόν να κατέβει καθυστερημένος!
Προς το τέλος δε της εκδρομής μας εγκατέλειψε αιφνιδιαστικά και πήγε να παραλάβει ένα άλλο γκρούπ!
Η εκκίνηση των πούλμαν  έγινε από την Ομόνοια και από εκεί άρχισαν τα διάφορα κωμικοτραγικά που επακολούθησαν!
Αρχικά του έκλεψαν το κινητό και έτσι δεν μπορούσε να επικοινωνεί το ένα πούλμαν που ήταν αυτός με το δικό μας!
Σε αυτό που είμαστε εμείς, εμφανίστηκε  μια άσχετη κοπελίτσα με ένα καπελάκι σαν αναστραμμένο καθικάκι σαν  αυτό που φορούσε η Δέσποινα Παπαδοπούλου στην φωτογραφία.


 Είμαστε μερικά χρόνια μετά την χούντα και πολλοί τότε είχαν δει στην "Μέδουσα" τον Γιώργο Μαρίνο με τα σπινθηροβόλα κείμενα του Παύλου Μάτεσι καί τού Γιάννη Ξανθούλη αλλά και με συνεχείς παρεμβολές δικές του, να σατιρίζει την σύζυγο του Παπαδόπουλου, Δέσποινα για την συνήθεια της να φοράει ένα καπέλο, της μόδας τότε, ίδιο με ανεστραμμένο καθικάκι ! Μπαίνει λοιπόν η κοπελίτσα στο πούλμαν με ένα ίδιο ακριβώς καπέλο στο κεφάλι και μόλις λέει, Καλημέρα σας , με λένε Βασιλική της έρχεται αμέσως η ατάκα από τα πίσω καθίσματα- μετά τρούλου! 
Η έλλειψη επικοινωνίας μεταξύ των πούλμαν είχε σαν αποτέλεσμα μια μέρα το δικό μας πούλμαν να κάθεται σε μια πόλη και να τρώει σε μια ταβέρνα και το άλλο με ξελιγωμένους τους επιβάτες του να κόβει βόλτες και να ψάχνει να μας βρει!
Το ταξίδι έγινε τις ημέρες του Πάσχα και έτσι το Μεγάλο Σάββατο βρεθήκαμε το βράδυ σε ένα χωριό της Κάτω Ιταλίας με σκοπό να κάνουμε Ανάσταση σε ένα βουνό που υπάρχει το ιερό από το ερείπιο  ενός γκρεμισμένου ορθόδοξου ναού . Προηγουμένως όμως έπρεπε να πάρουμε τα δωμάτια μας  σε ένα τριτοκοσμικό ξενοδοχείο σε ένα χωριό που η κεντρική του πλατεία ήταν με χώμα!. Μετά από μια ατελείωτη βαβούρα για το ποιος θέλει  Camera matrimoniale, δηλαδή με διπλό κρεβάτι και ποιος όχι, καταφέραμε να ξεκινήσουμε μετά τις 12 την νύχτα πηγαίνοντας σε ένα σκοτεινό και στενό χωματόδρομο  για το βουνό, με αποτέλεσμα να κάνουμε Ανάσταση κατά τις 2 την νύχτα σε ένα πράγματι εντυπωσιακό περιβάλλον καθώς υπήρχε μόνο το φώς το κεριών και παρά το γεγονός ότι ψιχάλιζε.


Το πρόγραμμα προέβλεπε την ημέρα του Πάσχα να σουβλίσουμε αρνιά με τους ελληνόφωνους Ιταλούς του χωριού.
Τελικά βέβαια ούτε αρνιά βρέθηκαν, ούτε σούβλες, ούτε ελληνόφωνοι κάτοικοι και η κατάληξη ήταν να φάμε σνίτσελ σε μια πιτσαρία!  
Καθώς είμαστε μαζί  δύο ζευγάρια από την πρώτη μέρα αποφασίσαμε ότι τελικά δεν αξίζει να σκάσουμε από όλο αυτό το μπάχαλο αλλά αντίθετα να το διασκεδάσουμε και αυτό ακριβώς κάναμε!
Φαίνεται όμως ότι υπήρχαν και μερικοί που δεν το διασκέδαζαν.
Όταν είχαμε φτάσει στο καράβι με το οποίο θα επιστρέφαμε στην Ελλάδα η δυστυχής Βασιλική, που ο τύπος  είχε αφήσει στην πλάτη της τα δύο πούλμαν, κατεβαίνοντας από το πούλμαν μας είπε: Περιμένετε εδώ  να πάω να πάρω τα εισιτήρια.
Πριν να τελειώσει την φράση της ένας εξοργισμένος συνταξιδιώτης της φώναξε: Κοίταξε κακομοίρα μου μην τυχόν έρθεις πίσω και μας πεις ότι δεν υπάρχουν εισιτήρια γιατί θα σε σκίσω!
Ευτυχώς γι΄αυτήν και για μας υπήρχαν!


Φτάνοντας στην μύτη της μπότας της Ιταλίας  διαδραματίστηκε και το χαριτωμένο στιγμιότυπο που περιγράφω στο ποστ μου   ΟΙ ΠΟΛΕΜΙΣΤΕΣ ΤΟΥ ΡΙΑΤΣΕ
Τέλος σε μια ψαροταβέρνα κοντά στην Ταορμίνα διέπραξα ένα έγκλημα καθοσιώσεως για την Ιταλική  κουζίνα όταν ζήτησα από τον  εστιάτορα λίγο τυράκι για την μακαρονάδα μου. Μου έριξε ένα φαρμακερό βλέμμα και εξοργισμένος μου είπε: A la marinara? και βέβαια δεν μου έφερε!
Σε αυτήν την ταβέρνα επικρατούσε γενικά μια χαλαρή διάθεση με αρκετό χαζολόι πρωτοστατούντος του αρχηγού μας, με αποτέλεσμα όταν πήγαμε να δούμε το θέατρο της Ταορμίνας αυτό να έχει κλείσει!


ΤΟ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟ

ΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου